Blog

Zaterdag waren we weer met z’n allen op post in ons oefenlokaal.

Wat eerst een ‘probleem’ leek (de verwarming deed het niet), was het in de praktijk helemaal niet. Wij gaan zo in vuur en vlam als we aan het zingen zijn, dat is op zich al hart- en lijfverwarmend, toch ?

Lutgart stak van wal, met Arnisi op kop. De nieuwe samenstelling van de T/B begint goed te werken. Chapeau voor Diane en Ingrid, die nu van alle liedjes een nieuwe partituur moeten instuderen. Gelukkig krijgen ze steun van de mannelijke collega’s.

Vandaag, zoals je hier kan zien, geen verder geleuter over alten, tenoren of bassen, we zetten op deze zaterdag de sopranen in de kijker …

Ik had dit in de vorige blogpost al aangekondigd, en dat helpt. Wat zagen ze er allemaal stralend en opgepoetst uit. En wat meer is, hun stemmen klonken nog mooier dan ooit.

Lutgart liet zich hierdoor niet afleiden. Eerst kwam Arnisi aan de beurt. Daarna waagden we ons Quiro Cantar. Dat was lang geleden, maar ons collectief geheugen hielp ons hierbij. Voor de nieuwe leden was het een eerste kennismaking. We zijn aan het overschakelen van 4 stemmig naar 3 stemmig. Quiro cantar is hierop een uitzondering.

Oh freedom (in een bewerking van ‘onze’ Francois) is dat niet. Dat geeft (weer voor de oudjes) een raar gevoel : langs de ene kant vertrouwd, langs de andere kant wat vreemd : van 4 stemmen naar 3 – dan verandert er wel wat.

De sopranen hebben hier absoluut geen problemen mee, wat zijn ze goed bezig vandaag…

Een klassieker, laat ons een bloem, hebben we deze keer op de werkbank gelegd. We oefenden vooral op de laatste strofe – met de overgang naar het slot. En dat lukte. Volgende keer hier verder op oefenen, zodat het in ons collectief geheugen zit !

Lutgart bleef gaan : met Ik ben vandaag zo vrolijk, en Brureslåtte (uit Noorwegen) ronde ze af. Dat laatste is een specialleke. Ik bedoel : de tekst is zo simpel dat het moeilijk wordt. Bijvoorbeeld ; we starten bij di / welke di ? / Diejen achter den da ? / Welken da ? enz.

Ook vandaag dit alles met ondersteuning van Nicolas, dat maakt het ook heel wat makkelijker. Dank !

Zoals beloofd ging ik verder met de 3de strofe van ons Baskisch lied : Ai hori toki. Bij dit lied is ook de tekst (deze keer geen di en da) nog wat moeilijk, vooral de derde strofe. Maar dat komt ook allemaal in orde ! Afsluiten met ….

In het bericht van 6 januari staat het luid en duidelijk : we oefenen elke week.

Ik denk dat ik er zelf nog aan moet wennen, want het betekent ook dat ik elke week een nieuw bericht op onze blog moet zetten. En dat heb ik dus niet gedaan, helemaal uit het oog verloren.

Maar …. niet getreurd. Ik kan dat nu (nog net voor onze repetitie van morgen (euh : vandaag)) nog goedmaken.

Bij deze :

Vorige week zaterdag was het weer verzamelen geblazen in de Platanen voor onze oefenstonde. Nicolas was van de partij, een steun die we goed kunnen gebruiken. En Lutgart nam ons al snel mee op sleeptouw. Het programma voor ons concert ligt vast. Maar gelukkig was er nog plek voor een Noord liedje : Brureslått. De eerste lijn kregen we alvast onder de knie.

Daarna kwamen al snel de andere liedjes aan bod, zeg dus maar gerust dat we goed gezongen hebben. Tijdens de pauze werden er wat stemmen getest, op vraag van … En wat bleek : Ingrid en Diane hebben probleem met toonhoogte van de alten.

Maar niet getreurd : Maurice, Ivo, Ludo en Marc rolden al snel de rode loper uit om deze twee enthousiaste dames te verwelkomen bij de T/B stemmen. We kunnen deze versterking meer dan gebruiken.

Na de pauze deed Lutgart nog even vrolijk verder. Daarna mocht ik overnemen. I like the flowers zit er nu echt in (ik voorzie nog een spiekbriefje met de volgorde). We hadden een kandidaat koorlid dat eens kwam luisteren (Nancy), en ik kon het niet laten om ons Zweeds kinderliedje te presenteren, en ook dat zat er boenk op. Knap van ons. Ai hori toki hebben we ook nog even aangepakt, maar daar hadden we wat weinig tijd voor. Dat kunnen we morgen (ah nee, vandaag) wat meer ijd insteken.

verslag : Marc

Op driekoningen hadden we onze eerste samenkomst in het nieuwe jaar.

Ook langs deze weg onze beste wensen aan al onze koorleden, en aan de mensen die jullie dierbaar zijn. In jet algemeen wensen we aan iedereen een goede gezondheid.

Meer specifiek wensen we aan alle koorleden een goede stem 🙂

Vanaf nu, in de aanloop naar ons jubileumconcert, oefenen we elke zaterdag. Al de data staan al op onze website. Als en niet in de Platanen kan geoefend worden, dan zetten we dat daar ook bij. Dus hou het tabblad “Activiteiten en repetities” goed in de gaten !

Volia, een heel korte aflevering deze keer, tot zaterdag !

Lutgart en Marc

De laatste repetitie is niet onze laatste samenkomst van het jaar. Twee dagen later al  staan we in het Grand Café van de Welvaart in Kapellen. We zijn niet echt talrijk, het concert was wat laat afgesproken en het is een werkdag hé. De accordeon en Marc zijn present, maar helaas zonder stem; gelukkig geen verkiezingen vandaag. Het wordt plezierig, de sfeer zit goed. Aan de tafeltjes zitten gasten en bezoekers te keuvelen en zodra we zingen, zijn er weer amateurs die hun stembanden stretchen.

Pas na ons optreden zien we ons ex-koorlid Marita terug. Een lach en een traan. We gaan zitten voor het aangeboden drankje en Marita voegt zich bij ons. Dat is ook de clown niet ontgaan (zie foto). Gezellig.

En dan vrijdag de 22ste naar Edegem. Noek had het vervoer goed geregeld en de afspraak was “op tijd” te vertrekken, want de Ring…! Niet te voorspellen! Inderdaad, ik kreeg bijna een aanval van agorafobie, zó weinig verkeer. We zijn er dus nogal vroeg, er is een kerstmarkt opgesteld met mooie en lekkere spullen. We krijgen een wachtzaaltje aangeboden: het kinelokaal. Is me dat een speeltuin! Frieda gaat eerst nog een frisse neus halen in het zonnige bos. De koorleden scherpen hun reactiesnelheid aan met de foam-ballen en er zijn vreemde hoofddeksels à la Merlijn de Tovenaar.

Warempel goed gemutst frissen we nog een paar liederen op met Marc (mét stem) op de accordeon en dan wandelen we naar de zaal. Een ruime groep mensen zit ons op te wachten en we starten met onze kerst evergreens. We zingen de pannen van het dak,  ons publiek zingt mee of is relax aan het luisteren. Op de eerste rij zit een enthousiaste bewoner die ons geregeld van applaus voorziet en hij krijgt de hele zaal mee.

Wie ook het hele gezelschap meekrijgt is Marc, hij komt met de accordeon vooraan staan en nodigt iedereen uit om mee te zingen. “Drie koningen, geef mij een nieuwe hoed” en ook nog “Er kwamen drie koningen met ene ster”. En we nemen wandelend en zwaaiend afscheid met “… drie koningen dat zijn wij”.

Verslag Renate.

Wat gaat de tijd weer snel, dit is onze laatste repetitie van dit kalenderjaar …

Sint is net weer naar Spanje vertrokken, alleen zijn ’troon’ stond er nog. En daar werd, zoals jullie kunnen zien, dankbaar gebruik van gemaakt.

We zitten nu op het laatste rechte stuk naar Kerst toe, en ook dat is eraan te zien. Maandag gaan we met een kleine groep Kerstliedjes zingen in de Welvaart. En vrijdag trekken we met een grotere groep naar het WZC in Edegem om met ons zoetgevooisd stemgeluid wat Kerstsfeer te brengen bij de bewoners en de bezoekers.

De repetitie leek wel op een herhaling van de vorige keer : voor de pauze nam Lutgart ons mee in de voorbereiding naar ons jubileumconcert toe.

E N … we hebben een datum 🙂

J U B I L E U M C O N C E R T 25 jaar R e g e n b o o g k o o r

zaterdag 26 oktober 2024 (avondvoorstelling) en zondag 27 oktober 2024 (namiddagvoorstelling).

Tijdens de pauze namen we tijd om onze namen op het kaartje voor Lo te zetten. Langs die (en deze) weg willen we Lo een voorspoedig herstel toewensen : je wordt gemist Lo !

Na de pauze hebben we onze Kerstliedjes nog eens doorgezongen, we zijn er helemaal klaar voor. Omdat ons concert nu stilaan begint dichterbij te komen hebben we besloten om vanaf januari (eerste keer op driekoningen) elke zaterdag te repeteren.

We zullen dan enkele keren niet terecht kunnen in de Platanen, maar dat laten we zeker nog weten.

verslag : Marc

Warm is het niet onderweg, met de thermometer rond het vriespunt. Maar de regenboogkleuren en het blije weerzien maken de sfeer gezellig.  Veel koren moeten het stellen met één dirigent, wij kunnen rekenen op een samenwerkende vennootschap, Lutgart en Marc.

De stemmen opwarmen is geen overbodige luxe en dan hernemen we de liederen van vorige keer. Als je beluistert hoe Louis Neefs erin slaagt een vloeiend reliëf te leggen in een lied met allemaal gelijke nootjes, dan hebben wij “Laat ons een bloem …”  nog niet in de vingers. 

“Zo vrolijk was ik nooit” konden we mooi inzetten, de lalala ging ook nog net, maar aan het het “ongelukkig …” zijn we gestopt; we waren niet in die stemming denk ik. Bij elke herhaling van het Griekse “Arnisi” geraken we meer vertrouwd met de tekst en de kleine nootjes. In het mooie “We all stand together”  zijn we weer wat verder geraakt, tot deel F, de 4de bladzijde komt in het zicht.

Bij de pauze kon Marc, in samenspraak met ons, koorleden, Lutgart in de bloemetjes zetten. Doordat zij zo snel na haar rugoperatie al aanwezig was bij de vorige repetitie, hadden wij vorige repetitie nog geen cadeautje klaar. Dit is dan recht gezet (zie foto). Het moet nu wel eens een keer gedaan zijn met al dat opereren.

Tijd voor de kerstliederen dan, evergreens, meezingers, voor ons optreden in het woonzorgcentrum te Edegem op 22 december. Het is de bedoeling de gasten die daar verblijven een mooi moment te bezorgen en ja, we weten dat wij daar volop mee van genieten. Dat wordt gezellig.

Tot slot, hoe kon het anders, verrast Marc ons met de afsluiter: “Hönsafötter gulerötter”. Kort en goed.

Verslag: Renate

Zaterdag 18 november 2023 hadden we weer een oefensessie met het Regenboogkoor.

Verrassing en goed nieuws van de dag was het opduiken van Lutgart. Na haar rugoperatie (een dikke week geleden) was ze weer paraat. En wij blij !

Lutgart nam ons muzikaal mee op weg : ‘Arnisi’, ‘Laat ons een bloem’, ‘Ik ben vandaag zo vrolijk’, en ‘We all stand together”. Nicolas was ook van de partij, om ons de nodige muzikale ondersteuning te geven.

Tijdens de pauze bekeken we naar het filmpje dat Marcel maakte van onze flashmob in de Promenade (begin deze maand). Een leuk intermezzo ….

Na de pauze nam ondergetekende over. Met de nodige regieaanduidingen van Christel slaagden we er zelfs in om “I like the flowers” ‘ af ‘ te krijgen. “Evening rise” en “De zee” volgden. “Ai hori toki” blijft voorlopig nog een tongtwister, we namen wat extra tijd voor de 3de strofe, maar dit komt helemaal goed ! Afsluiten : met Zweeds gekakel !

We zijn nu, wat programma betreft, bijna volledig gefocust op liederen voor ons jubileum concert (najaar 2024). Als ’tussendoortje’ komen er in december nog onze Kertliedjes aan. Kerstsfeer brengen bij de bewoners van een WZC is iets wat we ook heel graag doen. Fijn voor de bewoners, en fijn voor onszelf. Da’s dubbel genieten !

Dank allemaal voor weer een fijne repetitie. Ik heb er absoluut weer van genoten, jullie ook ? En kijk al uit naar onze volgende repetitie : zaterdag 2 december.

verslag : Marc

‘R e g e n b o o g k o o r m e e t s P a x C h r i s t i’

Verslag van de Flasmob voor vrede in de Promenade in Kapellen

Op zaterdag 4 november 2023 stond er een aparte ‘koordag’ op onze agenda’s. Pax Christi had een oproep gedaan om hun vraag voor het einde van de oorlog in Oekraine en de vele andere oorlogen al zingend te ondersteunen. Daar wilden wij als solidariteitskoor heel graag aan meedoen.

Om 10 u stond er eerst onze 2 wekelijkse repetitie gepland. Dat kwam natuurlijk goed uit. Samen met Marc zongen we onze 4 vredesliedjes nog eens goed door. Op het einde van de repetitie oefenden we ook de volgorde van opkomen voor de flash mob en onze opstelling.

Tegen kwart voor 3 zakten we stilaan af naar de Promenade in Kapellen. Marc was er al druk in de weer met het ophangen van een spandoek. Wij deden ondertussen vooral alsof we mekaar niet kenden en verspreidden ons in het winkelcentrum om het flash mob verrassingseffect te creeëren.

Om 15 u was het dan zover. Marc zette met zijn gitaar de akkoorden van ‘all we are saying, is give peace a chance’ in. Alt Renate sloot als eerste stem aan, sopraan Sara volgde. De andere koorleden wachtten wat af en sloten rustig aan.

Ons eerste lied was shalalala. Ondertussen kwamen er heel wat mensen rond ons staan. Een kleine peuter kwam heel nieuwsgierig kijken wat er allemaal gebeurde. Wat een teder moment!Amor Mundi was ons tweede lied. Aangemoedigd door de akoestiek die beter meeviel dan verwacht en de aandacht van de mensen konden we onze liefde voor de wereld en de mensen volle bak laten klinken.

Met Donna Nobis Pacem werd duidelijk dat ook enkele omstaanders aan het meezingen waren. Of het nu de manager van de Action shop was of de klant van Carrefour met volle winkelkar.. veel mensen stonden samen met ons even stil bij de zo grote nood aan vrede, liefde en vriendschap op deze wereld. Met de vrolijke canon van Lailala naderde stilaan het einde van deze mooie ervaring. We gaven nog eens extra het beste van onszelf en tegen het einde van het lied gaven we mekaar een hand als teken van onze verbinding.

En om nog eens goed in de verf te zetten waarom we kwamen zingen, eindigden we zoals we begonnen waren. ‘All we are saying, is give peace a chance…’ We zongen de intro opnieuw en zeiden het ook nog eens luidop, hand in hand.

Marc had ons nadien in de Wereldwinkel uitgenodigd voor een drankje. En zo konden we daar nog wat napraten en nagenieten. Marc belde ook nog even onze pechvogel en dirigent Lutgart. We deden haar een kort verslag en wensten haar goede moed voor de operatie van vrijdag as. Dat alles goed mag komen!

Verslag : Kristel Verschueren Foto’s : Heidi Van Dyck

verslagje : Christel