Blog

Het weer was niet echt uitnodigend, maar dat kan ons niet tegenhouden. We slalomden tussen de regendruppels door, en waren als steeds op post om samen te zingen.

Deze keer kwamen Mita Kristof ook eens mee zingen. Zoals in alle andere samenkomsten krijg je deze golfbewegingen. Een aantal mensen haken af, om verschillende redenen. En dat is dan met pijn in het hart, langs de beide kanten. En langs de andere kant komen er altijd weer nieuwe zangeresse/zangers eens proberen. Die zijn altijd welkom, want enkel zo kan je weten of het Regenboogkoor is waar je naar op zoek bent. En als dat zo is, is dat alleen maar super, toch ?

We werkten verder aan de liedjes van de vorige keer : Lolo mi boto, Tchiribim, twee meisjes… Maar we genoten ook van Vem can segla, ik ben vandaag zo vrolijk, …. En als steeds als hekkensluiter het Zweedse liedje Hönsafötter. En het is altijd leuk om de reacties van de nieuwe mensen te zien, als het gekakel begint :-).

Deze repetitie vloog weer voorbij …., voor mij een teken dat het weer goed was. We hebben gezongen, we hebben plezier gemaakt, …… en op zaterdag 18 oktober zijn we weer van de partij. Tot dan !

Verslag : Marc

We waren weer op post voor weeral onze tweede repetitie, dit werkjaar. Na Kristien vorige keer, kwamen weer twee zangers ‘meeproeven’, welkom Jerda en Karin. Hopelijk hebben jullie ervan genoten, en zien we jullie volgende keer weer.

Voor de meesten onder ons is de vakantie nu echt voorbij, dat was te zien aan de aanwezigheid.

We hebben tijd genomen om, naast enkele gekende liedjes, om ook een nieuw, en een oldtimer aan te pakken : Tchiribim, en Lolo mi boto.

Lutgart nam ons mee op weg met het lied van Raymond van het Groenewoud : twee meisjes.

We kijken al uit naar de volgende repetitie ……

(verslag(je) : Marc)

E i n d e l i j k,

na de lange zomerstop konden we eindelijk weer aan de slag, samen zingen dus.

Vooral de sopranen waren goed vertegenwoordigd. En na een korte opwarming (hoe ging dat ook al weer Marc ?) kwam het echte werk. We namen de liedjes van voor de vakantie terug door, en het was opvallend dat de meeste nog steeds in ons collectief geheugen zaten.

Je krijgt nu geen opsomming van wie er wel was, of wie niet, maar toch wil ik graag één uitzondering maken : We verwelkomden Kristien, die eens wou komen proeven, en ze vertelde ons dat het haar wel gesmaakt had. Volgende keer is ze in de Veluwe aan het fietsen, maar ik oktober weer op post (bij de sopranen).
Welkom Kristien.

Frieda, bedankt weeral bij het omroepen van de nummers van de liedjes. We hebben goed gezongen, veel gelachen (sommige sopranen merkelijk meer dan de rest van het koor). D U S eind goed – al goed, en we kijken al uit naar de volgende keer.

T o t d a n

Verslag en foto’s : Marc

Op 21/6/25 stonden onze laatste repetitie en tegelijk koordag gepland.

Met afwisseling van de nodige concentratie en wat humor begonnen we eraan.

Frolic hoort nu steevast bij ‘ik ben vandaag zo vrolijk’. Dank Ingrid,  om er ons aan te herinneren met jouw gsm in de hand.

En Frieda’s stem brengt ons steevast bij de les na de aankondiging van het volgend nieuw lied. Nummer 12 wordt dan ‘een 1 en een 2!’ Het is niet meer nodig om aan een buur te vragen ‘welk nummer zingen we nu?’. Dank Frieda.

Rond half 1 konden we lekker lunchen. De kerngroep had aan zo veel gedacht tot en met citroentjes en kannetjes melk op elke tafel. Elk koorlid bracht voor 3 personen beleg en/of bijgerechten mee. Dank allemaal.

Rond 14 u begonnen we aan het middagprogramma. Marc en Annemie zorgden voor een super leuke quiz. Dank Marc en Annemie.

Rond 15 u was er nog een lekker dessertenbuffet. Ondertussen gaf Marc nog wat uitleg over de film van ons concert die we binnenkort op youtube kunnen vinden. Dank Marc

En toen was het bijna tijd om samen op te ruimen en af te ronden.

Een dikke merci aan het kerngroepje en alle andere ijverige handen om ons vandaag zo te soigneren. Ik voel me echt zo dankbaar.

Aan iedereen een fijne vakantie gewenst en misschien tot volgende week op het feest van Lutgart en Jan en anders tot in september!

Verslag en foto’s : Kristel

Ook vorige zaterdag stonden we weer paraat, om te zingen.

Naast het herhalen van enkele gekende liedjes : oh happy day, Noyana en Epo i tai tai , namen we de tijd om verder te werken aan enkele andere liedjes.

En gång i min ungdom, waarvan we stilaan de Zweedse tekst onder de knie krijgen, en Johnny come down, met de tekst van de strofen nu voor alle stemmen netjes onder elkaar.

Net voor de pauze nam Lutgart ons mee naar verre oorden, met het lied Cucaracha. Met de melodie(ën) zijn we al een eid op weg, nu nog alles netjes in elkaar passen ….

Ook nog een aantal andere liedjes passeerden de revue : Ma come bale bella bimba en Azikatale. En onze afsluiter : Hönsafötter .

Volgende repetitie, alweer de laatste van dit werkjaar :-(, maken we er een extra lange van : onze koordag. Tot dan !

Verslag : Marc foto’s : Noek

Speciale dag vandaag, drie dubbel speciaal.

Speciaal 1 : we oefenen vandaag in de school van de Zilverenhoek. / speciaal 2 : we zingen niet in de zaal, maar in de klas van juf Veerle / speciaal 3 : we hadden regen toen we terug naar huis gingen ….

Als je weet dat juf Veerle juf is in het eerste leerjaar, dan weet je meteen dat de stoeltjes niet meteen aangepast waren aan onze oude stramme lijven. Maar we komen om te zingen, en zingen zullen we doen.

Toen iedereen een plekje had gevonden, vlogen we er meteen in. Omdat we soms nog wat veranderen aan een lied kan het zo dan en nu wel nodig zijn een aantekening te maken. De tenoren/bassen waren deze keer in de minderheid, maar met stemmen als een klok, kunnen ze hun vrouwtje/mannetje wel staan…

Bij één liedje ging alles mis wat er ook maar mis kan gaan. Reactie van één van de leden : ‘Maar ’t was toch plesant, hé’ En daar doen we het voor … Bedankt allemaal, en tot de volgende keer : 7 juni (terug in de Platanen), tot dan !

verslag Marc – foto’s Frieda en Ingrid

Vandaag gaat het lukken; het is prachtig weer om de dag te plukken met onze zangstem. Op het eerste gezicht is de opkomst klein, ik hoor dat communicantenfeesten daar de reden van zijn, op het tweede gezicht zijn we toch met 21.

Marc zet ons op weg met ConAmore! Voor wie nog niet in de auto of op de fiets zat te zingen is dit een eerste opwarmer.

De sfeer zit meteen goed, we starten met het blije ‘oh happy day’ dat we nog kennen van ons optreden. Om het tweede lied zonder (!) Rita te zingen voelt instant onjuist en best wel droevig als we vernemen hoe het komt dat zij afwezig is. Twee blokfluiten zorgen voor de intro. We willen het hoe dan ook zonder Rita’s solobijdrage proberen zingen maar die poging houdt niet lang stand. We besluiten om Noyana te laten rusten, die rust brengt onze gedachten bij haar. Nummer drie: het klaplied Epo i tai tai vraagt nog steeds om wat oefening want we combineren zingen en handen klappen. Het lijkt een (op)groeiend applaus voor onszelf. Ook al kennen we het vierde lied erg goed, toch sluipt er een schoonheidsfoutje in Bella Ciao, door de opmerkzaamheid van Renate komen we erachter. Het is trouwens een nummer dat iedereen met veel vuur zingt, elk koorlid is enthousiast over dit Italiaantje. En luister eens naar Ilse, ze zingt en leidt zonder stemversterker.

Siyahamba is het vijfde lied dat we rechtstaand zingen. Marc bekent dat hij al die grote/grootse vrouwen toch enigszins als bedreigend ervaart hahaha. Niemand zou hem kwaad kunnen doen, ook niet als hij plots en onverklaarbaar verandert in een vlieg. Een bijtje heeft bloemen nodig maar koorleden eveneens, vandaar dat we onze liefde voor rozen en tulpen verklaren in het zesde I like the flowers. Toch zijn we even niet voor 100% aandachtig, wordt het lied wat stroef gebracht maar het kan aan mij liggen, ik was waarschijnlijk niet helemaal mee. Zeven: this little light hebben we nog niet heel vaak gezongen denk ik maar het is duidelijk dat we in dit lied verbindingen leggen. Dat we de ander nodig hebben om tot een harmonieus resultaat te komen is deel van het plezier. We naderen de pauze maar hebben nog tijd om onder leiding van Lutgart de vier elementen te oefenen. Hoe komt het toch dat al wat levensnoodzakelijk is in een relatief korte tekst + overzichtelijk aantal noten vervat kan zitten? Er zijn weinig partituren die uit één blad bestaan, en toch gaat dit (achtste) over het bestaan van alle leven.

Na de pauze herhalen we het klaplied Epo i tai tai dus dat wordt nummer negen. Marc heeft heel wat deugnieterij in zich (dit is een groepsweten) maar dat hij mijn bundel gedichten zou pikkedieven en aan iedereen zou laten zien? Knipoog, en dankjewel. Op de tiende plaats komt het lied waarvan ik niet weet wat ik zing (wie legt het me uit?) maar vertrouw erop dat de woorden koosjer zijn, waarschijnlijk heb ik de eerder gemaakte vertaling gemist. Het lied heeft een plezant ritme met een meeslepend refrein. Azikatale is lied nummer elf: we zingen het drie keer. Er is het volkslied uit het gebombardeerde Oekraïne dat zo verbluffend mooi is, dat wij, in fel contrast met het puin in dat land, elke keer opnieuw met warmte voor dat land zingen ook al is het misschien onbekend, toch voelen we in het lied de geest van het volk. Twaalf: the little swallow. Stop nu eindelijk de oorlog! Bij dit twaalfde lied geeft Marc een stukje theorie over noten die schuren, die wars van alle harmonie toch erg mooi kunnen klinken. Tot slot een vraagje: durven we ervoor wedden dat we het dertiende lied zullen horen wanneer we onze eerste voet op Zweeds grondgebied zetten? We zullen het horen bij de meren, bij de fika en op elk moment in onze oren.

Verslag: Ingrid S. foto’s : Kristel

De lente is al meer dan een maand bezig, maar dat zou je vanmorgen niet zeggen : 10° was het ongeveer. Ideaal weer wel om met de fiets naar Hoogboom te rijden : halverwege was ik al wakker. Maar Ivo en Annemie waren er nog veel vroeger bij. Tegen dat ik kwam aangetuft, hadden die er al een hele wandeling op zitten …..

Vandaag waren we lichtelijk gehandicapt, want ons Lutgart was er niet (veel beterschap Lutgart !) Maar gelukkig sprong Ilse in op de piano :-). Ik ben er een paar keer zelfs in geslaagd om dezelfde toon op te geven dan die van Ilse op de piano, dus alles picco bello !

Dit om te zeggen dat we goed hebben gezongen (en veel hebben gelachen) en dat we weer niet kunnen wachten tot een volgende repetitie.

We merken duidelijk het verschil tussen de liedjes die we kennen, en de liedjes waar we mee aan het werk zijn. Bij liedjes van de eerste groep zijn we veel relaxter, en zo kunnen we veel beter naar elkaar luisteren, zingen we veel beter samen. Een liedjes van vandaag dat volgens mij hier thuishoorde is Siyahamba.

De liedjes van de andere groep houden ons op een andere manier bezig : met de noten die we nog niet in ons systeem hebben, door de teksten waar we nog mee worstelen … (vb. ons Zweedss liedje ‘En gång …’ ). Dan is het moeilijker voor de verschillende stemmen, om elkaar te vinden. Maar elke repetitie is een stap in de goede richting. Ik denk dan bvb. aan The little Swallow. Vorige repetitie zat dit voor velen ver weg, vandaag zat weer in ons systeem. En soms houdt de motoriek ons zo bezig (Epo i tai tai) dat we moeite hebben om noten, tekst, en klappen helemaal vlot te krijgen. En ook dat lied komt helemaal goed !

Het programma blijft zoeken naar een goede mix : onze goeie ouwe toppers, nieuwere liedjes die we ook op ons concert brachten, en helemaal nieuwe liedjes. Voor de grote zomerstop hebben we nog 4 repetities : 10 en 24 mei (LET OP 24 mei oefenen we in de school van de Zilverenhoek). Ook in juni zingen we nog 2 keer : 3 en 21 juni. En natuurlijk zien we elkaar nog op het grootste feest van de eeuw, op 28 juni, bij Jan en Lutgart.

Voor nu : bedankt voor vandaag, geniet van het mooie weer, tot binnen twee weken !

Verslag : Marc – Foto’s : Kristel en Ingrid

Wat leuk, om wakker te worden met zo’n moor weer, hé. En het wordt nog leuker, want we mogen gaan zingen ….

We zijn er maar meteen goed ingevlogen, een mix van gekende, nieuwe, en al (bijna) vergeten liederen passeerden de revue. En vandaag met een extraatje : de klok in ons oefenlokaal is verdwenen …. Mede daardoor was het al ongeveer pauze, en Lutgart moest haar liedje van de 4 elementen nog met ons doen. We probeerden al eventjes de canon in 4 (3) groepen te zingen. Volgende keer gaan we hier nog wat verder aan puzzelen. Daardoor kwam de welverdiende pauze wat later dan anders .

Na de pauze vlogen we er terug in, en plotsklaps was het kiekengekakel-tijd. Wat vliegt de tijd toch als we ons amuseren. Passeerden de revue : Bella ciao, Siyahamba, Epo i tai tai, I like the flowers, Noyana, De 4 elementen, The little swallow, Oh happy day, Johnny come down, En gång, en Hönsafötter, hard gewerkt dus !

Tot binnen twee weken !

Verslag : Marc – foto’s : Kristel

Zaterdag 29 maart, een bijzondere dag, niet alleen weer een repetitie met het Regenboogkoor, maar ook een gedeeltelijke zonsverduistering. Na het berichtje van Vera waren we voorbereid. Dank aan de leden die een eclipsbrilletje bij hadden, zodat we allemaal even konden kijken. Een originele afsluiting van onze repetitie ….

Inderdaad, even terugspoelen, zo’n twee uur ongeveer. We hadden er, zoals steeds, weer zin in. Dikke duim voor de sopranen : meer dan het dubbel aanwezigen dan de vorige keer, wat fijn ….

Als steeds startten we met een korte opwarmer. Vandaag viel het mij op hoe fantastisch leuk het is om steeds maar een bevestigend antwoord van de dames te krijgen. Altijd weer opnieuw dat volmondige : JA JA JA !, JA JA JA! Daarna gingen we aan de slag met twee ‘moeilijke’ liederen : Epo i tai tai, en En gång i min Ungdom). Wat was er dan zo moeilijk ?

Epo i tai tai : zingen, klappen en breien tegelijk. TIP van de dag : de drie klapfiguren allemaal inoefenen op de eerste strofe (Christel), en zo kwamen we al een heel eind verder … Ons tweede werklied was En gång i min Ungdom, en hier zijn het vooral de Zweedse klanken die ons bezig hielden. Ludo stelde voor dat ik voor hete patatten zou zorgen, misschien helpt dat wel …

Vandaag trokken we ook wat tijd uit voor een aantal toppers van ons concert. Op een mooie dag als vandaag was ‘Oh happy day’ zeker op zijn plaats …. Na even herhalen zaten we helemaal in de flow, net als bij One Voice. Fijn om ook deze liedjes terug te zingen hé Rita ?

Lutgart werkte met ons verder aan het lied van de 4 elementen, een mooie kanon, die we voorlopig nog éénstemmig zongen. Vandaag probeerden de T/B al even een tweede canon-stem, we hoorden al waar we naar toe moeten, stapje voor stapje verder.

Als laatste liedje, wederom het Zweedse Hönsafötter. Maar deze keer ook het startschot om naar de eclips te gaan kijken. Bedankt allemaal ! En tot de volgende keer !

Verslag en foto’s : Marc