Regenboogkoor

We hebben precies weer een knopje omgedraaid : de lentemaand is begonnen. Alhoewel , en dat kunnen de sportiefsen onder jullie beamen : het was friskes op de fiets zaterdagochtend.

We zijn er in ieder geval weer goed ingevlogen.

Voor de pauze ging de meeste tijd naar ons nieuwe Zweedse lied : En gång i min ungdom, waar we ons door de tweede strofe heen worstelden. Om even te onstspannen van de Zweedse tongval leerde we een nieuw lied : Johnny come down.

Om daarna weer vlot over te steken naar het hoge noorden : Vem can segla …. En dit allemaal onder de muzikale begeleiding van ons Lutgart. Zij maakte net voor de pauze de start met de nieuwe canon (NUMMER 1) over de 4 elementen, volgende keer meer.

Na de pauze was het dan onder andere tijd voor ons klapliedje uit Nieuw Zeeland : Epo i tai tai. Dat is trouwens wat je op alle foto’s ziet. Zingen is voor ons al zo plesant, dus met dit extraatje erbij kan de lol helemaal niet meer op.

We trokken ook tijd uit voor heel wat andere liedjes, en zijn nu weer helemaal klaar om het weer 14 dagen uit te houden, tot aan de volgende repetitie. Bedankt allemaal, en tot dan !

verslag : Marc / foto’s : Noek

Als je naar de foto’s kijkt is het niet direct duidelijk wat ons samenbrengt op zaterdagmorgen, om de twee weken.

Deze eerste reeks kan nog wel : we komen – sprokkelgewijs – de school binnen gewandeld. JOEPIE, ’t is weer koor, en we hebben er zin in : babbeltje hier, babbeltje daar . . . gaan we er stilaan aan beginnen ? ? ?

En dan, zo te zien, is het tijd voor pauze : weer een babbeltje hier, een babbeltje daar . . . Het zou zelfs wel eens kunnen zijn dat er tussen deze twee reeksen van foto’s gezongen werd ….

En dan wordt het onduidelijk : Bezigheidstherapie ? Yoga ? Bewegingstherapie ? Kringspelen ? …. het doet mij in ieder geval niet aan een koor denken.

Maar, ik moet er eerlijkheidshalve bijzeggen dat we ook (G O E D) gezongen hebben. Misschien pak ik er volgende keer eens een Zweeds liedje bij, alhoewel Marianne voorstelde om best eerst een cursus Zweeds te organiseren : een ideetje voor de koordag ?

Tot de volgende keer ! (verslag : Marc)

Vandaag gingen we weer aan de slag met En gång i min ungdom, het nieuwe Zweedse liedje waar we ook vorige keer mee begonnen zijn.

Dan was het tijd voor Epo i tai tai, een klapliedje uit Nieuw Zeeland. Zingen ? Prima ! Klappen in de pollekes ? Voor de 3de strofe zullen we toch nog eens goed naar het filmpje moeten kijken 🙂

Tijdens de pauze werd er bewogen, thee gedronken, gebabbeld, gelachen, ….

En dan waren we weer er weer helemaal klaar voor : ons Zweeds liedje maar even terug. Waar het vorige keer alleen lalala, noenoenoe, en mmmmmmmmmm was, probeerden we het nu met de tekst : strofe 1, dan 2, daarna 3 en tot slot strofe 4.

We zijn al bijna echte Zweuden ….., dat bewezen we ook met Vem kan segla. Daarna een zij- sprongetje naar Noorwegen (Brureslått), even naar Frankrijk, een bezoekje aan de Engelstalige landen, Llegar, …. Rond klokke twaalf waren we rond met onze kleine wereldreis, en sloten af met een hoop gekakel : Hönsafotter. Tot de volgende keer !

verslag (Marc)

Met nieuwe liedjes moet je soms vooruit denken, en werken. Dus met in dat in het achterhoofd, was dit HET moment om met een liefdesliedje te beginnen, weliswaar eentje zonder happy ending, maar de fadderie aan het eind maakt toch nog wat goed …

Ik heb het hier over En gång i min ungdom, en ja, inderdaad : een Zweeds liedje.

We wandelden er helemaal doorheen met lalala, en noenoenoe. We hebben nog twee repetities voor Valentijn, net genoeg om ons de Zweedse tekst eigen te maken : piece of cake.

Lutgart oefende met ons het mooie lied ‘Llegar’ verder in, en na de pauze werd het een mix van gekende liedjes, en hebben we nog even ons nieuwe lied herhaald : komt helemaal goed !

Afscheid nemen deden we met ………….., tot binnen twee weken !

Verslag : Marc

Zaterdag 4 januari, twee dagen voor Driekoningen, was het weer verzamelen geblazen.

Op het programma stond (wat een verrassing) een driekoningen liedje. We werkten verder aan onze nieuwe liedjes : Ven can segla / Epo i tai tai. En tussendoor zongen we enkele al gekende liedjes. De spanning begon stilaan al te stijgen. Net voor de pauze nam Lutgart ons weer mee op weg met het mooie lied Llegar.

En E I N D E L I J K was de pauze daar. Als dirigent was dit één van mijn moeilijkste repetities ooit. Je verwacht immers dat de zangers(essen) naar je kijken voor start – stop – en alles er tussendoor. Maar de blikken werden steeds naar de tafel achter de sopranen getrokken, waar al het lekkers voor onze nieuwjaarsdrink al klaarstond.

Dus eindelijk dronken we met z’n allen op het nieuwe jaar. Maar de echte verrassing moest nog komen : Lutgart trakteerde ons op een mini concertje met haar mondharmonica : om stil van te worden.

Na de pauze hebben we onszelf en onze moed dan toch nog verzameld om nog enkele liedjes te zingen. En je weet het wel : als de drank in de man is (oh nee; oepsie, in de vrouw) dan krijg je meteen een heel andere sfeer.

Of is het gewoon omdat wij altijd veel plezier maken, en genieten van ons twee-wekelijkse samenzijn ….. Tot de volgende keer !

verslag : Marc

In vroeger tijden werd op 21 december de winterzonnewende gevierd. Vanaf morgen beginnen de dagen weer te lengen, en dat kunnen we alleen maar toejuichen ….

Vanmorgen waren we weer op post. Dit keer met een ander opwarmertje : Doewala.

We hernemen even ons Sinterklaasliedje van vorige keer, want de opname was niet gelukt;

Daarna was het een afwissling van nieuwe en oude liedjes, en we sloten ons eerst deel af met Llegar, waar Lutgart ons mee op weg nam.

Na de pauze gingen we op dezelfde wijze vrolijk verder. De dappersten onder ons begonnen spontaan mee te klappen met Epo i tai tai, een klapliedje uit Nieuw Zeeland. Komt (ooit) wel helemaal goed. Liedje + klappen is nu nog wat moeilijk. Hier hebben we ook een opname van.

Anders dan anders kwam Hönsafötter lang voor 12u. aan bod. Dit om Ingrid de kans te geven mee aan te sluiten bij dit voor haar nieuwe Zweedse lied. Ook voor ons allemaal een goede oefening om dit nog even per stem te oefenen. Een half later klonken de hanepoten en pekes als nooit tevoren.

Voor iedereen fijne feestdagen, en een goed begin in het nieuwe jaar !

Wij zien elkaar terug op zaterdag 4 januari 2025 …… tot dan !

Verslag : Marc

Vanmorgen was het (eindelijk) weer zover : repetitie van het Regenboogkoor. Dit is echt iets om naar uit te kijken, toch ?

En het werd een speciale repetitie, er was immers een pakje, en een brief van niemand minder dan de Goede Sint. Er was wel een kleine kanttekening bij : de Sint vroeg of we voor hem een liedje wilde zingen, een Sintenliedje wel te verstaan, en dan nog graag dat liedje van zijn allerbeste vriend Bart. Gelukkig had hij eraan gedacht om ook de partituur mee te geven. Dus gingen we na de opwarming meteen aan het werk ….

Even voor de pauze waren we er (ongeveer) klaar voor, en zongen ons liedje voor de Sint. Daarna nam Lutgart ons mee op weg, met het lied Llegar. En dan ……. was het pauze.

En het was dubbel feest : we zongen nog voor Kristel haar verjaardag (lekker snoepjes!) om ons daarna op al het lekkers van de Sint te storten.

Daarna nog, afwisselend, enkele gekende en enkele nieuwe liedjes : Epo i tai tai, en Vem can segla. En al veel te snel was het weeral tijd om met Hönsafötter af te sluiten.

Tot binnen 2 weken. verslag : Marc

Vandaag was eigenlijk een soort van D-day. Na maandenlang geoefend te hebben voor ons concert, wekelijkse repetitie, langere repetities, …. zijn we nu echt vervallen in ons normale stramien. Eigenlijk vorige keer ook, maar dat was eigenlijk meer een feestelijke RECEPTIE (zie verder) dan een gewone REPETITIE (zie verder).

En dat, lieve mensen, brengt me naadloos bij de Babylonische spraakverwarring van deze week. Braaf als ik ben stuur ik donderdag de liedjes door die iedereen moet meebrengen.
Maar omdat het feesten nu voorlopig wel even voorbij is zet ik in de kantlijn : dus geen RECEPTIE overmorgen.

Ik kreeg hierover niet minder dan 3 mailtjes : geen repetitie ? Neeeeeeee, geen receptie.

Vanmorgen kwam iedereen dan zoetjesaan binnengesijpeld. Spijtig genoeg ook wel wat zieken. We hebben jullie gemist, makkers. Veel beterschap !

D-day was het ook voor Lutgart en mij. Vanaf nu neem ik ‘officieel’ het dirigeerstokje over (dat ik vorige week van jullie als cadeau kreeg) . Toch best wel spannend. Wat het voor mij allemaal makkelijker maakt, is dat Lutgart mij, en ons ondersteunt aan de piano. Dank je wel Lutgart. En we hebben afgesproken dat zij elke repetitie, net voor de pauze, het dirigeerstokje even overneemt voor ‘het liedje van Lutgart’. Vandaag was dat een nieuw lied, Llegar, waarvan ze ons het eerste deeltje aanleerde. En D day was het ook voor Ingrid, zij kwam vandaag eens meekijken, en meezingen. Tot volgende keer Ingrid.

Voor de rest van het programma zal ik uit drie vijvers gaan vissen : de liedjes van ons concert (om eens even goed door te zingen) / liedjes uit onze kaft van (heel) lang geleden / en nieuwe liedjes.

Uit categorie 1 zongen we vandaag Siyahamba, I like the flowers, Brureslått, de zee, en als afsluiter : Hönsafötter.

In categorie 2 (de nieuwe liedjes) zongen we vandaag ‘Vem can segla”, een Zweeds liedje, en een klapliedje uit Nieuw Zeeland : Epo i tai tai.  Twee emmertjes was dan weer een liedje uit de 3de categorie, dat was weeral een hele rijd geleden. Het was leuk om weer samen te zingen, ik kijk al uit naar de volgende keer. Jullie ook ?

verslag : Marc

Woensdag 20 november trokken we met een flinke afvaardiging naar De Welvaart. Dit is ondertussen een echte traditie. Meestal zingen we een tweetal keer per jaar voor, en met de bewoners. Dit is iedere keer dubbel plezier : voor de bewoners, en voor onszelf.

We hebben voor de eerste keer het concept wat veranderd. Waar we anders enkel liedjes zongen waar iedereen kon meezingen, brachten we nu in het eerste deel meerstemmige liedjes uit ons repertorium. Het meezingen was dan voor na de pauze. Hierbij moet wel gezegd worden dat Marita (ex koorlid) voor de pauze de liedjes die ze nog kende uit haar tijd bij het Regenboogkoor ook meezong. Deze opbouw is zeker voor herhaling vatbaar !

Opwarmen deden we in het lokaal van de kinesiste. En dan trokken we naar het cafetaria. We kregen een plekje helemaal achteraan. Van al de keren dat we hier zongen is dit, denk ik, wel de beste opstelling. Tot een volgende keer.

verslag : Marc

De eerste samenkomst na ons optreden was er één om in te kaderen. Zingen is wat ons samenbrengt, onze core-bussiness, maar vandaag was dat slechts bijzaak.

De moeilijkheden rond het koorleiderschap werden uitgebreid besproken.

We bekeken en becommentarieerden de foto’s van het optreden.

We verwelkomden enkele mensen die een tijdlang afwezig waren en namen afscheid van andere.

Het uitwisselen van zelfgemaakte (Colette!)of met zorg gekozen cadeautjes bleef maar duren. Ontroering, blijdschap,verwondering. Mensen omhelsden elkaar, er vloeiden tranen.

En jawel, we zongen ook een beetje.

Tot slot hieven we het glas op het fijne gezelschap dat het koor is. Een antidotum tegen de somberte eigen aan dit seizoen en tegen het onbehagen dat al wie het nieuws een beetje volgt onvermijdelijk besluipt. Hartverwarmend.

Verslag, Hilde P