Regenboogkoor

De eerste samenkomst na ons optreden was er één om in te kaderen. Zingen is wat ons samenbrengt, onze core-bussiness, maar vandaag was dat slechts bijzaak.

De moeilijkheden rond het koorleiderschap werden uitgebreid besproken.

We bekeken en becommentarieerden de foto’s van het optreden.

We verwelkomden enkele mensen die een tijdlang afwezig waren en namen afscheid van andere.

Het uitwisselen van zelfgemaakte (Colette!)of met zorg gekozen cadeautjes bleef maar duren. Ontroering, blijdschap,verwondering. Mensen omhelsden elkaar, er vloeiden tranen.

En jawel, we zongen ook een beetje.

Tot slot hieven we het glas op het fijne gezelschap dat het koor is. Een antidotum tegen de somberte eigen aan dit seizoen en tegen het onbehagen dat al wie het nieuws een beetje volgt onvermijdelijk besluipt. Hartverwarmend.

Verslag, Hilde P

Hier is dan (eindelijk) het verslag van ons concert. De meeste foto’s die je hier ziet zijn gemaakt door Marcel (de man van Frieda), waarvoor dank !

Ons jubileum concert begint eigenlijk op zaterdag morgen, dan hebben we afgesproken om alles klaar te zetten in het Kerkske : de (MOOIE) versiering op zijn plek zetten, de koeltogen inladen, de wegwijzers op hun plaats , ….

En dan om 2 uur is iedereen op post, voor de generale repetitie. Ik zocht het even op :

En ook nu lijkt dit verhaal te kloppen. Waar we bij de generale hier en daar steekjes laten vallen, zal zaterdagavond (en zondag) blijken dat de concentratie er dan wel is! We stevenen af op een mooi concert …

’s Avonds hebben we, in veelkleurig ornaat, afgesproken om 7 uur om nog even in te zingen.

En dan is het zover. De foto’s die volgen, zijn gemaakt op zaterdag en zondag.

We komen op met een oproep voor vrede. We brachten deze liedjes als flashmob in de Promenade. En deze oproep is vandaag nog steeds even actueel. Daarna namen we ons publiek mee op een reis door de wereld. Andiamo !

Een welgemeende dank van ons allen gaat naar onze muzikanten : Nicolas (aan de piano) , Bert (guitar), Gilles (basguitar) en Warre op de cajon. We werden door hun muzikale ondersteuning het concert doorgedragen, wat een pracht van muzikanten ! D A N K !

Ook moeten we hier Denis en Chris bedanken, onze technische ploeg : D A N K E W E L !

En wat hebben wij genoten van dit concert, de sfeer zat er duidelijk. Bij ons, en zeker ook bij ons publiek. Wat ben ik, als mede-dirigent, fier op de prestatie die we hier hebben neergezet !

Tot slot was het tijd om ons Lutgart in de bloemekes te zetten. Zij is, nu 25 jaar geleden, met het Regenboogkoor gestart, en nam ons mee op weg, al die jaren lang. Voor het bisnummer ‘Siyahamba’ nam ze het dirigeerstokje weer even over.

En dan dacht iedereen dat het gedaan was met zingen. Maar, net als op onze repeties, sloten we af met ons Zweedse kinderliedje : “Hönsafötter”. Dit was zelfs een verrassing voor het koor, maar die pakten zaterdag vlotjes de draad op … (Zondag wisten ze al van wanten …)

Van ons kreeg Lutgart daarna een veelkleurig cadeau, en een bos bloemen. Van de hele zaal : zangeressen, zangers, muzikanten en publiek e e n d a v e r e n d a p p l a u s.

Een laatste woord van dank is voor ons publiek. Jullie hebben er mee voor gezorgd dat dit voor ons een onvergetelijk feest was : tack så mycket !

verslag : Marc

We hebben er vorige zaterdag weer een lap op gegeven, het was de laatste repetitie voor ons jubileumconcert van volgend weekeinde, en als steeds : we hadden er weer zin in. Marianne nam ons bij het begin op sleeptouw om lijf en leden soepel te krijgen.

Nicolas, aan de piano, kreeg deze keer ondersteuning van Bert op de guitar, en Gilles op de bas. Als je de gemiddelde leeftijd van de (mannelijke) tenoren/bassen in acht neemt, dan kan je je al voorstellen dat deze jonge kerels indruk maakten op de vrouwelijke leden van onze drie stemgroepen. Alle gekheid op een stokje : super bedankt, muzikanten. Lutgart startte met de liedjes van de flashmob voor de vrede.

We zijn er bijna, volgende zaterdag nog de generale repetitie, en dan ons concert. Zaterdagavond zingen we voor een volle zaal. Voor zondag zijn er nog enkele plaatsen vrij in het Kerkske. Vandaag (maandag) hebben we nog een laatste vergadering om alles te overlopen : we zijn er klaar voor !

De foto’s hierboven horen bij het liedje ‘Brurreslått’, waarmee we het tweede deel van ons programma beginnen. Ze symboliseren voor mij de weg die wij hebben afgelegd. Niet alleen het laatste jaar (op weg naar het concert van volgend weekeinde), maar ook de 25 jaar Regenboogkoor. Dan denk ik in de eerste plaats aan ons Lutgart, en natuurlijk ook aan iedereen die met ons meezong, en meezingt. Toen en nu. Nog 5 keer slapen :-).

Verslag : Marc

Vorige dinsdag verzamelden we met de alten in de wereldwinkel, om de liedjes voor ons concert nog eens door te nemen. Rita en ik brachten de sopraan- en T/B-stem erbij waar nodig. Volgende week is het de beurt aan de sopranen, en de week daarna komen de T/B opdraven voor een extra oefenmoment.

Vanmorgen was ook Nicolas weer van de partij. En wij waren er weer helemaal klaar voor. Marianne zorgde voor een snelle opwarming van onze lijven, zo waren we ook klaar om bij een aantal liedjes wat meer schwung te brengen.

Daarna gingen we met de liedjes aan het werk. Geen stress ! (nog 2 weken voor ons concert). Bij de start namen we enkele liedjes nog even onder handen. Daarna kwam het hele programma aan de beurt (inclusief ons bisnummer). En we bundelden de liedjes zoals we dat ook eind oktober zullen doen op onze wereldreis. We zijn er (bijna) helemaal klaar voor.

Onze lijfspreuk is, en blijft : l e t ‘ s s i n g & h a v e f u n.

Tot volgende week ! (verslag : Marc)

Zaterdagmorgen waren we weer present voor een volgende repetitie.

Lutgart opende met de liedjes van de flashmob, daarna volgde er een ‘werk’sessie, waarbij ik vooral aan de slag ging met de liedjes die bijna op punt staan.

Als we op ‘een gelukkige dag’ ineens merken dat Whoopi Goldberg in ons hoofd kruipt, weten we dat we goed zitten.

Na een eerste pauze nog even een doorloop van enkele andere liedjes, om na een korte 2de pauze van voorafaan te beginnen (programma gewijs dan). En wat er leuk aan is, om vooraan te staan? Wat hebben we plezier in waar we goed in zijn : samen zingen ! Komt goed !

Wat ook goed komt is de hele voorbereiding : de kaartenverkoop , de advertenties en het programmaboekje, de versiering, de bindteksten, en nog veel, veel meer. Kijk maar :

Volgende afspraak : zaterdag 12 oktober (in de Zilverenhoek).

verslag : Marc

Na de geslaagde koordag van vorige zaterdag oefenden we vandaag weer in ons vaste lokaal in de Platanen.

Vandaag draaiden we alle liedjes voor het concert door onze liedjesmolen. Het is fijn om te horen dat het echt wel goed begint te klinken.

Onder de deskundige leiding van Marianne worden lijf en leden opgewarmd, en nemen we de bewegingen bij liedjes nog even door. Ondertussen zit Nicolas al te trappelen om ook aan de slag te gaan.

En dan neemt Lutgart ons mee met de liedjes voor de flashmob voor vrede. Dat zijn de liedjes die we in november 2023 in de Promenade brachten. Op deze manier wilde Pax Christi Vlaanderen een oproep plaatsen voor meer vrede in de wereld.

Voor de andere liedjes nam ik het dirigeerstokje over. Volgende keer zullen we opwarmen met onze flashmob liedjes, en dan eerst de liedjes aanpakken waar we nog wat moeten fijntunen.

Op de achtergrond gebeurt er ook heel wat : de werkgroep decoratie is keigoed bezig, de werkgroep presentatie maakte teksten voor het programma boekje, en boog zich over de presentatie op het podium, koorleden hangen affiches, en gaan op zoek naar adverteerders, en nog veel meer…

We kijken uit naar het laatste weekeinde van juni. Een maand voor het concert zitten de twee voorstellingen al dik half vol. Dus voor wie nog kaarten wil bestellen : best niet meer te lang wachten. Men zegge het voort ……

Iedereen heeft de nieuwe setting gevonden en ieders ontbijt hield blijkbaar rekening met ‘te verbruiken’ energie. We vliegen er meteen in!

En we houden het een volledige liedjeskaft vol. Het is duidelijk dat iedereen er zin in heeft.

In 31 liederen reizen we de wereld rond, onze reisleiders zijn vier enthousiaste muzikanten; Warre op de cajon, ons alle pianist Nicolas, Gilles op de basguitar en Bert op de guitar. Waar zouden we zonder deze mannen zijn? We starten met de flashmob en gaan door, onder begeleiding van Lutgart en Marc. Zonder hen kan het niet.

Marc noteert waar we nog haperen of onzeker zijn. De liedjes zullen extra aandacht krijgen in de namiddag. Hier en daar zijn er stemmen die terechte bedenkingen formuleren. Buiten zingen de vogels niet vandaag, ze luisteren naar het nachtegalenwerk van ons koor.

We nemen een korte pauze, ontdekken dat deze ruimte ideaal is voor onze zogenaamde generale repetitie.

We zingen voort met het vuur dat in de eerste helft aangewakkerd werd. De duo’s werden in een mum van tijd samengesteld en we staan goed. Er zijn enkele ontbrekende stemmen waar Marc een warm woord aan besteed, deze mensen mogen we niet vergeten. Als de tijd rijp is, nemen we contact met hen. De liedjes die nog niet als gegoten zitten, worden herhaaldelijk gezongen tot ze in onze kelen passen. Het oude en actuele ‘Laat ons een bloem’ krijgt de geur van een roos, de kleur van een tulp tot een geel boeket overblijft. Ons plezier is om van te genieten en van pret ga je niet naar bed (dat rijmt) maar krijg je honger.

We lunchen in de openlucht, onder een zon van 24graden. In een nabije boom neuriën de meisjes en jongens met een verenkleed.

In de namiddag moeten we genoegen nemen met Nicolas en dat klinkt prima. The little swallow is prachtig, zoals ons koor het brengt! Misschien weten we niet exact wat we zingen maar het bezwerende ‘HaKuNaMaTaTa’ betekent dat de blik optimistisch is, de toekomst rooskleurig. Dat belooft veel goeds voor het laatste weekend van oktober. In het mooie ‘We All Stand Together’ voel je toch dat we een hechte groep geworden zijn. Wanneer de stem van Rita ons kippenvel bezorgt in ‘Noyana’ krijgt ons toekomstige publiek ook zo’n vel, daar zijn we van overtuigd.

Tijd voor een korte pauze voor onze stemmen. En verse koffie.

Ligt het aan de vermoeidheid of aan het tellen? Het erg mooie ‘One Voice’ wil niet onmiddellijk klaarheid scheppen, nochtans zijn onze tenoren, bassen, sopranen en alten één stem als het eropaan komt. One Voice: oefening zal ongetwijfeld één enkele stem baren op ons kooroptreden. Maar…vergeten we Renate en onze bewegingen nu niet? Beweren we dat zingen goed is voor ons humeur?

JA, dat doen we. En we onthouden dat alles zal worden gefilmd.

Verslag : Ingrid S.

Zaterdag waren we er weer helemaal klaar voor.

Lutgart startte met de liedjes van de flashmob voor vrede, met deze liedjes willen we ons jubileumconcert ook openen. De sfeer zat er meteen al in.

Daarna nam ik over, en gingen we verder met de liedjes van het tweede deel. Dat starten we met het Noorse liedje : Brureslått (de bruiloftsmars, zeg maar). En dat moesten we ook even oefenen ….

Net als vorige week merkten we dat de meeste liedjes er al goed inzitten, zelfs naast de (lange) zomerstop. En enkele waar we nog moeten aan werken, Oh happy day, bijvoorbeeld.

Daar hebben we volgende week ruim de tijd voor : we trekken met z’n allen naar Brasschaat, voor onze koordag. En we kijken er naar uit, want ook de muzikanten zullen er zaterdag ook bij zijn. We nemen het hele programma door, en hebben daarna nog tijd om de puntjes op de ‘i’ te zetten.

verslag : Marc

Na de lange zomerstop, vliegen we er nu weer met volle moed in…..

Let op, eeen aantal dapperen zijn ook in de vakantie samengekomen. De nadruk lag hier om de ‘beweging’ bij onze liedjes uit te proberen, en af te spreken. Dit zal zeker een meerwaarde geven aan ons concert. Speciale dank aan Marianne.

Maar goed, vorige zaterdag waren we weer present.

Waar we normaal alleen een stemopwarming doen, kregen we ook een heuse lijf-en-leden opwarming voor de voeten gesmeden.

En, dan waren we er helemaal klaar voor. We hebben alle liedjes van het eerste deel van het programma erdoor gedraaid. Sommigen gewoon even doorzingen, anderen even terugnemen, en enkele liedjes echt aan gewerkt. En dan bij de liedjes waar dit past, de bewegingen erbij gedaan ….

DRIEMAAL DANK

Dank aan Nicolas, onze pianist. Dank aan Marianne, die ons in beweging kreeg ! En vooral : dank aan jullie allemaal voor een inspannende, en l a n g e repetitie (een uurtje extra).

Wat vond ik ervan ?

Ik ben met een super goed gevoel naar huis gegaan. Wat was het fijn om jullie allemaal terug te zien …. En we hebben gezongen, en bewogen, en nog meer : we hadden er plezier in …. We hebben gelachen en genoten. Ik kijk al uit naar zaterdag …..

verslag : Marc

Vandaag was het een koude dag. Dat merk je natuurlijk aan de thermometer (12° toen ik thuis vertrok), maar ook aan het binnensijpelen van de zangers/-essen. We hebben duidelijk wat zon nodig om zo ’s morgens vroeg er al in te vliegen.

Maar niet getreurd : Lutgart schiet ons in gang met enkele opwarmings-oefeneningen, en dan zijn we er helemaal klaar voor.

Voor de pauze wordt er (hard) gewerkt :

The little Swallow : deze keer krijgen we het ritme wel goed. Bij Oh happy day knutselen we aan het middenstuk. Even Rien ne changera om uit te rusten, en daarna timmeren we verder aan One Voice. Iets later dan gewoonlijk een weldverdiende rust : we zijn goe bezig.

Na de pauze neemt Lutgart over : we starten met de flashmob voor vrede (zie verder). Daarna volgen Brureslått en Arnisi. Vervolgens We All stand together, Siyahamba en Hoea Rå.

Afsluiten als steeds met Hönsafötter. En een welgemeend applaus voor onze muzikant van dienst : Nicolas !

V E R V O L G

17u.30 – plaats van afspraak : wereldwinkel – reden : 25 jaar WW – programma : flashmob.

Het Regenboogkoor heeft ‘iets’ met de wereldwinkel, en omgekeerd. Daarom gaan we graag in op de vraag om een paar liedjes te zingen op de feestelijke receptie. We kozen voor onze flashmob voor vrede. Een optreden dat door de aanwezigen gesmaakt werd.

Dank aan wie er kon bij zijn ! (verslag : Marc)