Na de geslaagde koordag van vorige zaterdag oefenden we vandaag weer in ons vaste lokaal in de Platanen.
Vandaag draaiden we alle liedjes voor het concert door onze liedjesmolen. Het is fijn om te horen dat het echt wel goed begint te klinken.
Onder de deskundige leiding van Marianne worden lijf en leden opgewarmd, en nemen we de bewegingen bij liedjes nog even door. Ondertussen zit Nicolas al te trappelen om ook aan de slag te gaan.
En dan neemt Lutgart ons mee met de liedjes voor de flashmob voor vrede. Dat zijn de liedjes die we in november 2023 in de Promenade brachten. Op deze manier wilde Pax Christi Vlaanderen een oproep plaatsen voor meer vrede in de wereld.
Voor de andere liedjes nam ik het dirigeerstokje over. Volgende keer zullen we opwarmen met onze flashmob liedjes, en dan eerst de liedjes aanpakken waar we nog wat moeten fijntunen.
Op de achtergrond gebeurt er ook heel wat : de werkgroep decoratie is keigoed bezig, de werkgroep presentatie maakte teksten voor het programma boekje, en boog zich over de presentatie op het podium, koorleden hangen affiches, en gaan op zoek naar adverteerders, en nog veel meer…
We kijken uit naar het laatste weekeinde van juni. Een maand voor het concert zitten de twee voorstellingen al dik half vol. Dus voor wie nog kaarten wil bestellen : best niet meer te lang wachten. Men zegge het voort ……
Iedereen heeft de nieuwe setting gevonden en ieders ontbijt hield blijkbaar rekening met ‘te verbruiken’ energie. We vliegen er meteen in!
En we houden het een volledige liedjeskaft vol. Het is duidelijk dat iedereen er zin in heeft.
In 31 liederen reizen we de wereld rond, onze reisleiders zijn vier enthousiaste muzikanten; Warre op de cajon, ons alle pianist Nicolas, Gilles op de basguitar en Bert op de guitar. Waar zouden we zonder deze mannen zijn? We starten met de flashmob en gaan door, onder begeleiding van Lutgart en Marc. Zonder hen kan het niet.
Marc noteert waar we nog haperen of onzeker zijn. De liedjes zullen extra aandacht krijgen in de namiddag. Hier en daar zijn er stemmen die terechte bedenkingen formuleren. Buiten zingen de vogels niet vandaag, ze luisteren naar het nachtegalenwerk van ons koor.
We nemen een korte pauze, ontdekken dat deze ruimte ideaal is voor onze zogenaamde generale repetitie.
We zingen voort met het vuur dat in de eerste helft aangewakkerd werd. De duo’s werden in een mum van tijd samengesteld en we staan goed. Er zijn enkele ontbrekende stemmen waar Marc een warm woord aan besteed, deze mensen mogen we niet vergeten. Als de tijd rijp is, nemen we contact met hen. De liedjes die nog niet als gegoten zitten, worden herhaaldelijk gezongen tot ze in onze kelen passen. Het oude en actuele ‘Laat ons een bloem’ krijgt de geur van een roos, de kleur van een tulp tot een geel boeket overblijft. Ons plezier is om van te genieten en van pret ga je niet naar bed (dat rijmt) maar krijg je honger.
We lunchen in de openlucht, onder een zon van 24graden. In een nabije boom neuriën de meisjes en jongens met een verenkleed.
In de namiddag moeten we genoegen nemen met Nicolas en dat klinkt prima. The little swallow is prachtig, zoals ons koor het brengt! Misschien weten we niet exact wat we zingen maar het bezwerende ‘HaKuNaMaTaTa’ betekent dat de blik optimistisch is, de toekomst rooskleurig. Dat belooft veel goeds voor het laatste weekend van oktober. In het mooie ‘We All Stand Together’ voel je toch dat we een hechte groep geworden zijn. Wanneer de stem van Rita ons kippenvel bezorgt in ‘Noyana’ krijgt ons toekomstige publiek ook zo’n vel, daar zijn we van overtuigd.
Tijd voor een korte pauze voor onze stemmen. En verse koffie.
Ligt het aan de vermoeidheid of aan het tellen? Het erg mooie ‘One Voice’ wil niet onmiddellijk klaarheid scheppen, nochtans zijn onze tenoren, bassen, sopranen en alten één stem als het eropaan komt. One Voice: oefening zal ongetwijfeld één enkele stem baren op ons kooroptreden. Maar…vergeten we Renate en onze bewegingen nu niet? Beweren we dat zingen goed is voor ons humeur?
JA, dat doen we. En we onthouden dat alles zal worden gefilmd.
Lutgart startte met de liedjes van de flashmob voor vrede, met deze liedjes willen we ons jubileumconcert ook openen. De sfeer zat er meteen al in.
Daarna nam ik over, en gingen we verder met de liedjes van het tweede deel. Dat starten we met het Noorse liedje : Brureslått (de bruiloftsmars, zeg maar). En dat moesten we ook even oefenen ….
Net als vorige week merkten we dat de meeste liedjes er al goed inzitten, zelfs naast de (lange) zomerstop. En enkele waar we nog moeten aan werken, Oh happy day, bijvoorbeeld.
Daar hebben we volgende week ruim de tijd voor : we trekken met z’n allen naar Brasschaat, voor onze koordag. En we kijken er naar uit, want ook de muzikanten zullen er zaterdag ook bij zijn. We nemen het hele programma door, en hebben daarna nog tijd om de puntjes op de ‘i’ te zetten.
Na de lange zomerstop, vliegen we er nu weer met volle moed in…..
Let op, eeen aantal dapperen zijn ook in de vakantie samengekomen. De nadruk lag hier om de ‘beweging’ bij onze liedjes uit te proberen, en af te spreken. Dit zal zeker een meerwaarde geven aan ons concert. Speciale dank aan Marianne.
Maar goed, vorige zaterdag waren we weer present.
Waar we normaal alleen een stemopwarming doen, kregen we ook een heuse lijf-en-leden opwarming voor de voeten gesmeden.
En, dan waren we er helemaal klaar voor. We hebben alle liedjes van het eerste deel van het programma erdoor gedraaid. Sommigen gewoon even doorzingen, anderen even terugnemen, en enkele liedjes echt aan gewerkt. En dan bij de liedjes waar dit past, de bewegingen erbij gedaan ….
DRIEMAAL DANK
Dank aan Nicolas, onze pianist. Dank aan Marianne, die ons in beweging kreeg ! En vooral : dank aan jullie allemaal voor een inspannende, en l a n g e repetitie (een uurtje extra).
Wat vond ik ervan ?
Ik ben met een super goed gevoel naar huis gegaan. Wat was het fijn om jullie allemaal terug te zien …. En we hebben gezongen, en bewogen, en nog meer : we hadden er plezier in …. We hebben gelachen en genoten. Ik kijk al uit naar zaterdag …..