Regenboogkoor

Joepie, nog eens een warme lentedag. Goedgemutst, en velen per fiets, komen de koorleden eraan. Marc blijft nog even in de rol van dirigent en hij deelt alvast zijn informatie over de gezondheid van Lutgart. Samenvattend, het gaat de goede richting uit! Maar we zijn nog lang niet aan de nieuwe patatjes.
Verder heeft Marc een vertrouwelijke opdracht voorzien voor elk van de zangers. Niet dat iemand zal omvallen van de stress, de taken zijn mooi verdeeld. Door het privé karakter van het project kan ik hier natuurlijk geen details geven. Wie nog geen taak heeft, krijgt hiervan nog bericht.

Voor wie thuis wil oefenen, even op een rij de liedjes die we zongen: 32 – 83 – 96 – 104 – 124 – 176 – 185 – 193 – 197 – 199a – 199b.

Een vertaling van “Ai hori toki” is op het internet niet te vinden. We blijven zoeken naar iemand die Baskisch kent. De melodie is super maar we willen wel graag weten wát
we zingen. We hebben op 1 april ons lesje wel gehad 😉
Voor “Twee emmertjes water halen” krijgt de bas/tenor partij ter plekke een aanpassing, dat is zo geflikt.
Tijdens de pauze haalt Ilse een koekendoos boven, zij is jarig en dat is voor ons natuurlijk het sein om haar te feliciteren met een lied, stevig gedirigeerd, zie foto. Hiep hiep hiep, hoera.

Marc houdt ervan 2 liederen op te nemen. Een cadeauke voor Lutgart en voor ons allemaal: de canon “I like the flowers” (volgende keer zullen we klank van de ‘waka’ aanpakken, je weet wel, doe ‘waka’ doe ‘waka’…). En ook onze straffe tongtwister, zoals Blondine het noemt, “Ai hori toki” die gezond groeit als een bloemkool.

We eindigen met een applaus voor de pianist. Nicolas: Bravo!

Volgende keer NIET in de Platanen, maar wel in de school van de Zilverenhoek (mailtje volgt nog).

Renate

Op deze laatste repetitie van april konden de grappen en grollen weer niet ontbreken! De aankomst van een aantal alten ging niet ongemerkt voorbij! Getuige hiervan waren een aantal ongelukkige stoelen.

Onze stemmen werden weer opgewarmd door het vraag-  en antwoordlied ‘Jamba jamba jamba jajaja’. Het was wel niet meteen duidelijk wie de vraag moest stellen en wie moest antwoorden!
Onze stemmen raakten uiteindelijk toch opgewarmd zodat we ons konden storten op de Baskische tongtwister, ai hori toki. Daar zullen we nog een tijdje zoet mee zijn!
De gebarentaal van Marc blijkt al duidelijker te worden voor de meesten en daarom lukte het kanon ‘I like the flowers’ al na de derde poging.
Na de pauze raakten we weer helemaal op dreef met Lo yisa.
Wendy was na maanden nog eens in het land en dus aanwezig. We verrasten haar met kippengekakel op z’n Zweeds.

Halleluja en De zee werden bijna foutloos uit volle borst en met spannende onderbroeken gezongen.
Evening rise werd er in sneltreinvaart doorgejaagd en had een paar herhalingen nodig om te kalmeren.
De sfeer was weer opperbest en met het lied ‘ Ik hou van mensen’ nog nazinderend in mijn hoofd fietste ik vrolijk naar huis. Tot de volgende keer!
Blondine

YES, we kunnen weer gaan zingen. Deze (en de volgende keren) wordt het een avontuurlijke uitstap. De werken aan de Hoogboomsteenweg zijn gestart. De hoofdstraat door Hoogboom is een jaar lang een eenrichtingstraat (richting Brasschaat). Hoe je in de andere richting rijdt is een zoektocht. Hoe je naar ons oefenloklaal rijdt, en ’s middags weer naar huis moeten, zullen we elke keer zelf moeten uitpuzzelen …. Hou jullie mail in de gaten voor het laatste nieuws.

Lutgart is aan het herstellen na de 2de operatie. Wat zeker helpt bij het genezingsproces, is het goede nieuws vanuit het koor. Meer bepaald mijn verslag aan haar hoe jullie allemaal heel braaf een Ierse kanon hebben ingestudeerd (of was het dan toch een 1 april mop ?).

Ik zag Lutgart zaterdag in de wereldwinkel, en ook nu hebben we weer goed gelachen met deze meer dan geslaagde grap ! Donderdag was ik ook nog bij Lutgart. We hebben een aantal extra liederen gekozen, liedjes die we eigenlijk al kennen. (Die kan ik er de volgende weken mee tussen draaien).

V R I J D A G 14 a p r i l w a s e e n h e e l s p e c i a l e d a g : verjaardag van Lutgart. Via deze blog wensen we Lutgart alsnog een gelukkige verjaardag, en dat er nog vele verjaardagen mogen komen, samen met het regenboogkoor !

De oefenstonde van zaterdag was een mix tussen de nieuwe liedjes waar we aan werken : Ai hori toki (uit Baskenland) – het eerste stuk zit er ongeveer in, dus gingen we een stapje verder // onze ‘Ierse’ kanon // …

Maar we namen ook tijd om een aantal klassiekers door te zingen : Lo Yissa // Quiro Cantar // Halleluja // ….

En we zongen enkele eenvoudige liedjes die we leerden van het koor uit Leiden.

Tijdens de pauze kwam de Paashaas op bezoek, of beter gezegd : de jarige Christel trakteerde met Paaseitjes voor haar verjaardag.

Dingen die mijzelf bijbleven :

– de verklaring van een enkele alten dat ze mij zullen volgen (muzikaal gezien natuurlijk).

– het spectaculaire slot van onze kanon I like the flowers. Normaal stoppen we met een knallende D O E ! De versie van deze keer was een muisstille ‘doe’ – ’t is eens iets anders …

– het besef dat ik dringend een woordenboek gebarentaal moet maken, zodat jullie kunnen opzoeken wat al die rare bewegingen van mij betekenen voor het lied dat wij dan zingen.

– ik vertrek elke keer met enorm veel goesting naar het koor. En na de oefenstonde ga ik naar huis, met nog meer goesting om weer samen te zingen. En daar dank ik jullie allemaal voor ! Dank voor jullie enthousiasme. Wat is het fijn om samen te zingen ! Tot de volgende keer !

Marc

Zaterdag 1 april waren alle Regenboogjes weer in topvorm. Onze dirigent Lutgart was dat jammer genoeg niet: ze had net haar 2e heupoperatie achter de rug, dus ze is weer een tijdje buiten strijd. Dus moesten we het met Marc doen. Maar moeilijk gaat ook.

We vlogen er meteen in. Marc had een nieuwe vondst gedaan: na het Zweedse kippenhok was nu de Ierse folklore aan de beurt. Hij had een Iers lenteliedje van onder het stof gehaald. De vertaling had hij nog niet. Hij had wel een vriend die veel in Ierland kwam en die vertrouwd was met de Ierse taal, maar hij had de vertaling nog niet doorgestuurd, dus had onze ijverige vice-dirigent de tekst alvast fonetisch voor ons neergeschreven. We slikten het als zoete koek en draaiden braaf onze tong in een dubbele knoop in een poging om woorden als ‘Nel lorgné pargnel los raa klé tem’ uit onze mondjes te laten komen. Zwoegen was het om de moeilijke tekst onder de knie te krijgen én de nieuwe melodie.

We hadden de pauze en de heerlijke paaseitjes van Jarige Job Marjan echt wel nodig om even op adem te komen.

Pas na de pauze onthulde Marc zijn aprilgrap: hij deelde een nieuw tekstje uit dat we allemaal tesamen mochten omdraaien. De tekst van ons ‘Iers lenteliedje’ bleek in de omgekeerde richting gelezen te moeten worden, waarna de werkelijke tekst duidelijk werd: ‘Grappen en grollen, met elkaar sollen, enz.’. Hilariteit alom natuurlijk. Weer een staaltje van rasecht Marcsisme.

Verder bezongen we ook nog de schoonheid van de bloemen (‘I like the flowers’), kregen we nog een tweede tongtwister op ons bord (‘het Baskische volkslied ‘Ai hori toki’), werd het Zweedse kippenhok nog eens opgeschrikt en doken we nog even in ‘De Zee’ van Toon Hermans.

Toen zat onze repetitie erop.

Voor alle duidelijkheid: Marc is een kanjer; zonegoeiehebbewijnognooitgehad (op Lutgart na dan).

Sara

Op zondag 26 maart 2023 waren we uitgenodigd om de gezinsviering in de OLV Geboortekerk in Stabroek, Hoevenen op te luisteren.

Na een kortere nacht waarin ons zomeruur van start ging, sijpelden we rond 9.45 u de kerk binnen. Nadat iedereen zijn of haar sjaal en partituren boven haalde, begonnen we rustig in te zingen. Om 10.30 u was het zover. Ons eerste lied was ‘k zou zo geire.

De aanwezige kinderen in de viering werden meteen uitgenodigd om met papiertjes in verschillende kleuren naar voor te komen. Elke kleur kreeg van de pastorale medewerkers en de priester een betekenisvolle boodschap. Alle gekleurde papiertjes werden aan de andere kant van het altaar op gehangen. Wat een mooie verbinding met ons Regenboogkoor!

Na de eerste lezing zongen we Noyana. Hier en daar twijfelden we wat, maar we bleven zingen in de geest van het lied. We zijn inderdaad samen onderweg.

Tijdens de offerandetijd en de omhaling konden we Dona Nobis Pacem nog eens oefenen.

Voor de communie had de priester de zeer bereidwillige kids vragen gesteld over wat er allemaal ten goede zou kunnen veranderen in deze wereld. De meeste antwoorden gingen over oorlog, ruzie maken, pesten en uitsluiten. Met veel enthousiasme zongen wij aansluitend El himno de la paz.

Op het einde van de viering kreeg eerst het meisje dat haar eerste communie deed een applaus en ook wij werden nog eens flink aangemoedigd. Met veel enthousiasme sloten we dan af met This little light.

Deze viering ging onder andere over de 25 % regel. Als 25 % van de mensen hun schouders onder een verandering zetten, heeft deze verandering een zeer grote slaagkans. Wij vertegenwoordigden vandaag geen 25 % van de Vlaamse of Belgische bevolking, maar wel van ons Koor. Samen hebben we deze morgen ons eigen lichtje en dat van de deelnemers van de kerk mogen aansteken. Hopelijk kan dit nog even flink nazinderen!

Dikke merci aan alle sopranen, alten, tenoren, Nicolas en ons Lutgart!!!

En een dikke duim voor jou dinsdag a.s. , Lutgart!

Kristel Verschueren (met dank aan Vera voor de filmpjes, waar we deze foto’s uit plukten)

De lente komt, het weer is zacht, de vogeltjes fluiten en ja, mijn alt-fluit kwam terug in mijn armen gevlogen, zó blij! De koorleden zijn mooi talrijk binnengedruppeld. 

Tof zeg, Annemie is er terug en ook Simone, Ilse volop herstellend en Ingrid neemt  voor de tweede keer deel. Lutgart dirigeert het eerste uur, we kennen haar gedrevenheid, na de pauze neemt Marc het over; Toch nog een beetje nieuw in zijn rol vóór het koor in de plaats van er ín, voelt hij stomverbaasd hoezeer zo’n koor een tsunami van geluid produceert. En experimenteren doet hij volgaarne, hij laat ons met Hönsafötter nog net geen Zweedse eieren leggen.

Naast mij zit Ingrid, voor wie alles nieuw is. Naarmate de minuten vorderen en de liedjes voorbij dansen, gaat de temperatuur in crescendo. Hoe herkenbaar, we hebben het allen meegemaakt. Rondom jou zingt iedereen alsof het niets is (enfin, zo lijkt het) en jij zoekt naar toon, woorden en ritme, en hop, daar komt het volgende lied al aan.

Dikwijls herhalen is in ons koor, denk ik, het motto.

En verder: alles komt goed!

Groetjes, Renate

Eindelijk even tijd gemaakt om dit bericht te posten. Ne gepensioneerde heeft het toch zooooooooo druk….

We zijn gevraagd om op zondag 26 maart op te treden in de kerk van Hoevenen, een viering van Broederlijk Delen.

Op het programma : 96 – This little light / 104 – ‘k zou zo geire / 121 – Amadolo / 171 – Noyana / 196 – Dona Nobis Pacem De meeste leden kennen ze nog, volgende zaterdag oefenen we verder , en dan zijn we er helemaal klaar voor.

Foto tijdens de pauze, een leuk onderdeel van het veertiendaagse programma, dan moeten we tenminste even niet zingen 🙂 .

GOED NIEUWS

De blokfluit van Renate is terecht. Eén van de collega’s had ze zien liggen, en ze lag veilig weg op het secretariaat, te wachten op Renate.

Eind goed al goed ….

Zaterdag 18 maart, volgende zaterdag al, zijn we er weer.

tot dan, Marc

We zijn gestart met de (lange) voorbereiding voor ons jubileumconcert. Je weet het wel of niet, maar in 2024 bestaat het Regenboogboor 25 jaar, en dat willen we niet ongemerkt laten voorbijgaan. Er komt in het najaar van ’24 een heus feestconcert.

Het is nog zo ver weg dat we nog geen zaal kunnen vastleggen, en dus ook geen definitieve datum hebben (eind oktober of november), maar we beginnen al wel te oefenen.

F L I N K hé !

Ikzelf ben (even) terug ingeschakeld om Lutgart wat te ondersteunen. We hebben afgesproken wie welke liedjes onder zijn muzikale vleugels neemt. Lutgart start met de eerste shift, ik spring in na de pauze.

Tijdens de pauze heeft Noek nog wat fotokes gemaakt van nieuwe leden (of van zanger(essen) die toe waren aan een update van hun afbeelding.)
Al deze foto’s komen in bijlage bij de ledenlijst, zodat we elkaar wat vlugger leren kennen.

Zaterdag 4 maart zien we elkaar weer, om samen te zingen…

tot dan, Marc

Zaterdag waren we weer op post voor onze repetitie. Wat fijn dat we nu terug in onze tweewekelijkse routine terecht komen.

Lutgart startte met een inzinger, en daarna gingen we aan de slag met Requiem. Dit lied werd oorspronkelijk gemaakt ter nagedachtenis van de slachtoffers van de tsunami in 2004, maar kan eigenlijk ook best gezongen worden voor slachtoffers van bvb. de oorlog in Oekraïne en ..

Dit keer met Nicolas op de piano. Wij zijn blij dat hij zo nu en dan in zijn drukke agenda een plekje vindt om ons muzikaal te ondersteunen.

Na de pauze mocht ik overnemen : We pakten het nieuwe liedje terug op : ’twee emmertjes water halen’ , en trokken tijd uit om ons Zweedse Hönsafötter bij te schaven. Ons Zweeds begint hoe langer hoe meer op Zweeds te lijken. Het kakelen is al meer dan perfect. En als we dan toch met emmers aan het sleuren zijn, is het maar een kleine stap naar ‘De zee’.

We hebben ook nog een klein concert gehouden voor Jan (De Jan (van Lutgart)). Hij kwam speciaal om naar ons nieuwe Requiem te luisteren. We weten nu dat zelfs voor DE Jan in het leven niet alles verloopt zoals gehoopt. Op de achtergrond hoor ik nu net de laatste noten van Noyana wegzweven.

Volgende samenkomst : zaterdag 18 februari : tot dan ….

En zoals jullie weten kan je alle data van de repetities op de website vinden.

Dag allemaal, 21/1, de winter is weeral een maand bezig, we voelden het de laatste dagen weer even. Voorzichtig allemaal, bij dat gladde weer !

Voor mij, en voor jullie die er ook waren, zijn de batterijtjes weer opgeladen, want het doet toch iets met een mens, zo samen zingen.

Hier zie je ons op het einde van de pauze,

in het eerste deel is Lutgart er meteen ingevlogen met twee nieuwe liedjes : – We all stand together (in een bewerking van Kris Dejaen) – alsook het lied Requiem.

Na de pauze was het mijn beurt :

Wat neem ik mee ?

• liedje ” de zee ” : we bleven perfect op toon SUPER
• bij ” Hönsafötter” kwam nu ook de vierde stem bij, helemaan compleet dus, ons gekakel
• Naast nog enkele liedjes die we herhaalden, nog even een nieuw liedje erbij : Twee emmertjes water halen …
• En wat ik ook meeneem zijn weer wat deuntjes in mijn hoofd, en ik niet alleen (hoorde ik bij het naarbuiten gaan)

Voor de alten stuur ik nog een geluidsfragment door van ” We all stand together” , om thuis te beluisteren / oefenen.

En dan zien we elkaar weer op zaterdag 4 februari, tot dan !

Marc