De lente komt, het weer is zacht, de vogeltjes fluiten en ja, mijn alt-fluit kwam terug in mijn armen gevlogen, zó blij! De koorleden zijn mooi talrijk binnengedruppeld.
Tof zeg, Annemie is er terug en ook Simone, Ilse volop herstellend en Ingrid neemt voor de tweede keer deel. Lutgart dirigeert het eerste uur, we kennen haar gedrevenheid, na de pauze neemt Marc het over; Toch nog een beetje nieuw in zijn rol vóór het koor in de plaats van er ín, voelt hij stomverbaasd hoezeer zo’n koor een tsunami van geluid produceert. En experimenteren doet hij volgaarne, hij laat ons met Hönsafötter nog net geen Zweedse eieren leggen.
Naast mij zit Ingrid, voor wie alles nieuw is. Naarmate de minuten vorderen en de liedjes voorbij dansen, gaat de temperatuur in crescendo. Hoe herkenbaar, we hebben het allen meegemaakt. Rondom jou zingt iedereen alsof het niets is (enfin, zo lijkt het) en jij zoekt naar toon, woorden en ritme, en hop, daar komt het volgende lied al aan.
Dikwijls herhalen is in ons koor, denk ik, het motto.
En verder: alles komt goed!
Groetjes, Renate