Maand: februari 2024

Onze stem was vandaag vlug opgewarmd met de nieuwe la..la..la..-tonen die we van onze dirigente moesten produceren. Fijn dat Nicolas present was om ons deskundig te begeleiden !

BAWAPULA MO-YA_WAM ABAM LOPE ABASA VUMI NGELI ZWELE THU . Oef ! Dat was  eventjes struikelen over onze Afrikaanse woordenschat … Maar na een beetje mondgymnastiek zat ‘ Amadolo’ weer in ons geheugen .

Ja …ja …wij lijken ( of zijn) naast zangtalenten ook echte talenknobbels !

Het Zweedse volksliedje ‘ HONSAFÖTTER’ zongen wij helemaal uit het hoofd ; zelfs met gepaste begeleidende geluiden ! 

Ook het Baskische ‘ AI hori toki’ lukte vlotjes met de correcte articulatie .

De meeste tijd werd vandaag besteed  aan : ‘ We all stand together ‘ Marc gebruikte zijn pedagogische kennis om ons de moeilijke deeltjes , stukje voor stukje ,op de juiste toon en stem voor stem in te prenten .

En ja !  Na een poos zongen we het helemaal ! Of het goed klonk zullen we thuis te weten komen want het lied werd ook opgenomen  opdat we door zelfcorrectie het geheel nog beter kunnen ten gehore brengen .

Heel geduldig leerde Lutgart ons hoe we in Noorwegen binnenkort in een bruidsstoet gaan stappen . We moeten voor deze gelegenheid niet alleen op het ritme letten maar vooral ook op de juiste woorden !!!!

 Zeg o maar denk a dan heb je het woord DA.

Er staat i maar zeg e dan klinkt het woord DI beter !

Het lied ‘ Rien ne changera’ oefenden we vandaag in het Nederlands.

De pauze vandaag was gezellig en ook nuttig . We begonnen warempel al spontaan groepjes te vormen om het jubileumconcert voor te bereiden .

We starten met nog twee fotokes van vorige week.

Vorige week zijn we gestart met een iets andere dirigenten-verdeling. Lutgart doet de opwarmer, waarna ik voor de pauze de niewe liedjes aanpak, het groffe werk zag maar.

Na de pauze neemt Lutgart over met de liedjes die min of meer gekend zijn. Zij doet het fijn-tunen : de afwerking, zeg maar. En daarna …

zijn de liedjes klaar voor ons concert :-).

Maar,

geen verslagje van wat we vandaag gedaan hebben deze keer. Wel een letter-spelletje. We dachten na, over waar wij als koor voor staan. Het resultaat zie je hieronder :

tot volgende zaterdag, Marc

Vorige vrijdag gaven we weer present in WZC De Welvaart. Met een groep van een 17 tal koorleden en de steun van de verontschuldigde leden begonnen we te zingen om 15u. Marc begeleidde ons op zijn accordeon en onze leading lady Lutgart was er natuurlijk ook bij.

Ons eerste lied was Laat ons een bloem. We moesten er nog wat in komen. Met Vrolijke vrienden en In een klein stationnetje geraakten we stilaan wat meer op dreef.

We hadden een centrale plaats gekregen in de mooie en goed gevulde cafetaria. Van hier uit konden we weer veel mooie taferelen bekijken. De bewoonster die zoals vorige keer zo enthousiast stond mee te zingen en te dansen. Een familie bestaande uit (groot)ouders en grote (klein)kinderen die met een goed gevulde koekjesdoos vlak voor ons zat te luisteren. En jong gezin dat tijdens ons optreden binnen kwam. Het oudste dochtertje zong en huppelde de hele cafetaria rond. De baby werd terwijl gevoed. Een animatrice die doorheen de cafeteria met de verschillende bewoners contact maakte en meezong.

Rond 15.30 u was onze eerste zangronde klaar en gingen we even buiten pauzeren. De stralende zon gaf ons nieuwe energie om het tweede deel aan te vatten.

Ondertussen was koorlid en bewoonster Marita tot bij ons gebracht. Met haar stem erbij begonnen we aan onze tweede wat ingekorte ronde. Het kleine café, De zevensprong en Wij maken een kringetje blijven echte meezingers voor de bewoners van onze stilaan tweede thuishaven De Welvaart.

Rond 16.30 rondden we af met 2 emmertjes water halen. Als afsluiter konden we bij de 2 enthousiaste vrijwilligers aan de toog nog een verfrissend drankje halen en wat napraten.

17 stemmen, een accordeon(ist), een leading lady, … Hoe zalig is het om te voelen dat je samen op zo’n eenvoudige manier de mensen in dit WZC een goed gevoel kan geven. Het zindert hier nog na en misschien kan jij al lezend dit ook voelen.

Kristel Verschueren

De lente hangt in de lucht, de natuur wordt wakker, krokussen gaan open, de vogels zingen wat feller….

Dus, bij ons koorzangers, ook kriebels om uit volle borst te zingen.

Het bijna volledige koor, heeft met veel aandacht onze superteam Marc en Lutgart gevolgd.

We oefenen voor een bijzondere gelegenheid, 25 jaar regenboogkoor…

Liedjes, inderdaad met veel kleuren…de ene wat simpeler dan de andere.

Blijven oefenen is dus de boodschap.

Een heuse organisatie, ik heb begrepen dat er nog plaatsen zijn in de werkgroepen, je mag je aanmelden bij Noek.

We onthouden dat Marc voor de groffe werk zorgt en Lutgart voor de finesse.

Vera en ik waren zodanig ontroerd door de hemelse stem van Rita in Noyana, dat we vergaten om mee verder te zingen, dank je wel Rita voor deze kippenvelmomenten…

Volgende vrijdag mogen we de bewoners van de Welvaart verblijden met onze liedjes.

Vandaag even een andere blogpost : geen verslagje van onze vorige repetiitie.

We nemen even de tijd om jullie wat te vertellen over één van de liedjes die wij zingen.

De voorgeschiedenis :

In een vorig leven (vorige eeuw) zat ik in een volksdansgroep Cantecleer (A’pen). Naast dansen hielden we ons ook bezig met zingen, we hadden een zangroepje, en zongen meerstemmige liederen. Dus eind ’70er jaren hadden we een uitwisseling met een Koor uit Lund. En één van de liedjes die we van hen leerden was Hönsafötter, een Zweeds kinderliedje.

Vorig jaar bracht ik dit lied mee naar het Regenboogkoor, en sindsdien zingen we het bijna altijd als afsluiter. Het krijgt ook een plaatsje in ons jubileumconcert.

Hierbij de vertaling, waar ik nog aan twijfel is de vertaling van het woord kåne, zie maar wat ik ervan gemaakt heb. Tot zaterdag.

Marc