Vorige dinsdag verzamelden we met de alten in de wereldwinkel, om de liedjes voor ons concert nog eens door te nemen. Rita en ik brachten de sopraan- en T/B-stem erbij waar nodig. Volgende week is het de beurt aan de sopranen, en de week daarna komen de T/B opdraven voor een extra oefenmoment.
Vanmorgen was ook Nicolas weer van de partij. En wij waren er weer helemaal klaar voor. Marianne zorgde voor een snelle opwarming van onze lijven, zo waren we ook klaar om bij een aantal liedjes wat meer schwung te brengen.
Daarna gingen we met de liedjes aan het werk. Geen stress ! (nog 2 weken voor ons concert). Bij de start namen we enkele liedjes nog even onder handen. Daarna kwam het hele programma aan de beurt (inclusief ons bisnummer). En we bundelden de liedjes zoals we dat ook eind oktober zullen doen op onze wereldreis. We zijn er (bijna) helemaal klaar voor.
Onze lijfspreuk is, en blijft : l e t ‘ s s i n g & h a v e f u n.
Zaterdagmorgen waren we weer present voor een volgende repetitie.
Lutgart opende met de liedjes van de flashmob, daarna volgde er een ‘werk’sessie, waarbij ik vooral aan de slag ging met de liedjes die bijna op punt staan.
Als we op ‘een gelukkige dag’ ineens merken dat Whoopi Goldberg in ons hoofd kruipt, weten we dat we goed zitten.
Na een eerste pauze nog even een doorloop van enkele andere liedjes, om na een korte 2de pauze van voorafaan te beginnen (programma gewijs dan). En wat er leuk aan is, om vooraan te staan? Wat hebben we plezier in waar we goed in zijn : samen zingen ! Komt goed !
Wat ook goed komt is de hele voorbereiding : de kaartenverkoop , de advertenties en het programmaboekje, de versiering, de bindteksten, en nog veel, veel meer. Kijk maar :
Volgende afspraak : zaterdag 12 oktober (in de Zilverenhoek).
Na de geslaagde koordag van vorige zaterdag oefenden we vandaag weer in ons vaste lokaal in de Platanen.
Vandaag draaiden we alle liedjes voor het concert door onze liedjesmolen. Het is fijn om te horen dat het echt wel goed begint te klinken.
Onder de deskundige leiding van Marianne worden lijf en leden opgewarmd, en nemen we de bewegingen bij liedjes nog even door. Ondertussen zit Nicolas al te trappelen om ook aan de slag te gaan.
En dan neemt Lutgart ons mee met de liedjes voor de flashmob voor vrede. Dat zijn de liedjes die we in november 2023 in de Promenade brachten. Op deze manier wilde Pax Christi Vlaanderen een oproep plaatsen voor meer vrede in de wereld.
Voor de andere liedjes nam ik het dirigeerstokje over. Volgende keer zullen we opwarmen met onze flashmob liedjes, en dan eerst de liedjes aanpakken waar we nog wat moeten fijntunen.
Op de achtergrond gebeurt er ook heel wat : de werkgroep decoratie is keigoed bezig, de werkgroep presentatie maakte teksten voor het programma boekje, en boog zich over de presentatie op het podium, koorleden hangen affiches, en gaan op zoek naar adverteerders, en nog veel meer…
We kijken uit naar het laatste weekeinde van juni. Een maand voor het concert zitten de twee voorstellingen al dik half vol. Dus voor wie nog kaarten wil bestellen : best niet meer te lang wachten. Men zegge het voort ……
Iedereen heeft de nieuwe setting gevonden en ieders ontbijt hield blijkbaar rekening met ‘te verbruiken’ energie. We vliegen er meteen in!
En we houden het een volledige liedjeskaft vol. Het is duidelijk dat iedereen er zin in heeft.
In 31 liederen reizen we de wereld rond, onze reisleiders zijn vier enthousiaste muzikanten; Warre op de cajon, ons alle pianist Nicolas, Gilles op de basguitar en Bert op de guitar. Waar zouden we zonder deze mannen zijn? We starten met de flashmob en gaan door, onder begeleiding van Lutgart en Marc. Zonder hen kan het niet.
Marc noteert waar we nog haperen of onzeker zijn. De liedjes zullen extra aandacht krijgen in de namiddag. Hier en daar zijn er stemmen die terechte bedenkingen formuleren. Buiten zingen de vogels niet vandaag, ze luisteren naar het nachtegalenwerk van ons koor.
We nemen een korte pauze, ontdekken dat deze ruimte ideaal is voor onze zogenaamde generale repetitie.
We zingen voort met het vuur dat in de eerste helft aangewakkerd werd. De duo’s werden in een mum van tijd samengesteld en we staan goed. Er zijn enkele ontbrekende stemmen waar Marc een warm woord aan besteed, deze mensen mogen we niet vergeten. Als de tijd rijp is, nemen we contact met hen. De liedjes die nog niet als gegoten zitten, worden herhaaldelijk gezongen tot ze in onze kelen passen. Het oude en actuele ‘Laat ons een bloem’ krijgt de geur van een roos, de kleur van een tulp tot een geel boeket overblijft. Ons plezier is om van te genieten en van pret ga je niet naar bed (dat rijmt) maar krijg je honger.
We lunchen in de openlucht, onder een zon van 24graden. In een nabije boom neuriën de meisjes en jongens met een verenkleed.
In de namiddag moeten we genoegen nemen met Nicolas en dat klinkt prima. The little swallow is prachtig, zoals ons koor het brengt! Misschien weten we niet exact wat we zingen maar het bezwerende ‘HaKuNaMaTaTa’ betekent dat de blik optimistisch is, de toekomst rooskleurig. Dat belooft veel goeds voor het laatste weekend van oktober. In het mooie ‘We All Stand Together’ voel je toch dat we een hechte groep geworden zijn. Wanneer de stem van Rita ons kippenvel bezorgt in ‘Noyana’ krijgt ons toekomstige publiek ook zo’n vel, daar zijn we van overtuigd.
Tijd voor een korte pauze voor onze stemmen. En verse koffie.
Ligt het aan de vermoeidheid of aan het tellen? Het erg mooie ‘One Voice’ wil niet onmiddellijk klaarheid scheppen, nochtans zijn onze tenoren, bassen, sopranen en alten één stem als het eropaan komt. One Voice: oefening zal ongetwijfeld één enkele stem baren op ons kooroptreden. Maar…vergeten we Renate en onze bewegingen nu niet? Beweren we dat zingen goed is voor ons humeur?
JA, dat doen we. En we onthouden dat alles zal worden gefilmd.
Lutgart startte met de liedjes van de flashmob voor vrede, met deze liedjes willen we ons jubileumconcert ook openen. De sfeer zat er meteen al in.
Daarna nam ik over, en gingen we verder met de liedjes van het tweede deel. Dat starten we met het Noorse liedje : Brureslått (de bruiloftsmars, zeg maar). En dat moesten we ook even oefenen ….
Net als vorige week merkten we dat de meeste liedjes er al goed inzitten, zelfs naast de (lange) zomerstop. En enkele waar we nog moeten aan werken, Oh happy day, bijvoorbeeld.
Daar hebben we volgende week ruim de tijd voor : we trekken met z’n allen naar Brasschaat, voor onze koordag. En we kijken er naar uit, want ook de muzikanten zullen er zaterdag ook bij zijn. We nemen het hele programma door, en hebben daarna nog tijd om de puntjes op de ‘i’ te zetten.
Na de lange zomerstop, vliegen we er nu weer met volle moed in…..
Let op, eeen aantal dapperen zijn ook in de vakantie samengekomen. De nadruk lag hier om de ‘beweging’ bij onze liedjes uit te proberen, en af te spreken. Dit zal zeker een meerwaarde geven aan ons concert. Speciale dank aan Marianne.
Maar goed, vorige zaterdag waren we weer present.
Waar we normaal alleen een stemopwarming doen, kregen we ook een heuse lijf-en-leden opwarming voor de voeten gesmeden.
En, dan waren we er helemaal klaar voor. We hebben alle liedjes van het eerste deel van het programma erdoor gedraaid. Sommigen gewoon even doorzingen, anderen even terugnemen, en enkele liedjes echt aan gewerkt. En dan bij de liedjes waar dit past, de bewegingen erbij gedaan ….
DRIEMAAL DANK
Dank aan Nicolas, onze pianist. Dank aan Marianne, die ons in beweging kreeg ! En vooral : dank aan jullie allemaal voor een inspannende, en l a n g e repetitie (een uurtje extra).
Wat vond ik ervan ?
Ik ben met een super goed gevoel naar huis gegaan. Wat was het fijn om jullie allemaal terug te zien …. En we hebben gezongen, en bewogen, en nog meer : we hadden er plezier in …. We hebben gelachen en genoten. Ik kijk al uit naar zaterdag …..
Vandaag was het een koude dag. Dat merk je natuurlijk aan de thermometer (12° toen ik thuis vertrok), maar ook aan het binnensijpelen van de zangers/-essen. We hebben duidelijk wat zon nodig om zo ’s morgens vroeg er al in te vliegen.
Maar niet getreurd : Lutgart schiet ons in gang met enkele opwarmings-oefeneningen, en dan zijn we er helemaal klaar voor.
Voor de pauze wordt er (hard) gewerkt :
The little Swallow : deze keer krijgen we het ritme wel goed. Bij Oh happy day knutselen we aan het middenstuk. Even Rien ne changera om uit te rusten, en daarna timmeren we verder aan One Voice. Iets later dan gewoonlijk een weldverdiende rust : we zijn goe bezig.
Na de pauze neemt Lutgart over : we starten met de flashmob voor vrede (zie verder). Daarna volgen Brureslått en Arnisi. Vervolgens We All stand together, Siyahamba en Hoea Rå.
Afsluiten als steeds met Hönsafötter. En een welgemeend applaus voor onze muzikant van dienst : Nicolas !
V E R V O L G
17u.30 – plaats van afspraak : wereldwinkel – reden : 25 jaar WW – programma : flashmob.
Het Regenboogkoor heeft ‘iets’ met de wereldwinkel, en omgekeerd. Daarom gaan we graag in op de vraag om een paar liedjes te zingen op de feestelijke receptie. We kozen voor onze flashmob voor vrede. Een optreden dat door de aanwezigen gesmaakt werd.
Er waren vandaag even veel alten als sopranen: 11-11. En 70 percent van de tenoren -bassen was aanwezig !
BELLA CIAO en JAMBO beginnen mooier en mooier te worden . Oefening baart kunst ! Lutgart liet ook een melodieus voorspelletje horen .. Nicolas was een beetje te laat . Dat werd hem gul vergeven want hij was eerst nog naar de kapper geweest om mooi voor de dag te komen !
De tijd vloog ! Voor ons feestlied : OH DAPPY DAY moeten we volgens Ingrid de film van Sister Act eens terug bekijken . Het enthousiasme is belangrijker dan de woorden ! THE RHYTM OF LIFE is niet zo moeilijk maar niet iedereen ‘ leeft’ op hetzelfde ritme … Blijven repeteren dus !!
Na de pauze begonnen we met de FLASH MOB voor de VREDE , dit als voorbereiding op het optreden in de wereldwinkel op 15 juni .( 17.30 u) Met DO-O-NAA , NOO-BIS, PA-A-CEM zaten we wel even in de knoop bij de laatste regel . Maar met de deskundige hulp van Lutgart , Renate en Marc + de nodige bewijsstukken stond alles weer op punt . Ik vond dat er toch al wat meer gedanst werd tijdens SAMBA BRASIL!!!
Natuurlijk was het weer veel te vlug 12 u voor Marc die het kippenhok moest sluiten . HONSEFOTTER!!! verslag : Martje
Zaterdag waren we weer op post, iets minder zangers(essen) deze keer, maar met een stevige partij sopranen, en Nicolas aan de piano kan het alleen maar goed gaan.
We zitten nu echt wel in de laatste rechte lijn voor de zomerstop, en alles loopt volgens plan. We zijn nu druk bezig met de nieuwe liedjes : One voice, en happy day. En de liedjes waar we nog wat meer werk aan hebben : Rien ne changera & Bella ciao.
De eerste twee moeten we nog beter in ons systeem krijgen, maar daar heb ik alle vertrouwen in. Na een uurtje hard werken genieten we van een verdiende pauze 🙂 .
Na de pauze neemt Lutgart over : Laat ons een bloem (waar leggen we de klemtonen ? dat komt helemaal goed), Oh freedom, Evening rise, Noyana en the little Swallow.
Dat laatste liedje, uit Ukraïne, vraagt ook nog wat extra werk. En dan, het is echt al een traditie, sluiten we af met onze Zweedse billenkletser : Honsafötter.
Ik wil afsluiten met een quote van Bella. Zij deed mee aan the Voice Australië, in 2021. En zij won de competitie, met glans. Dit is hoe zij over zingen denkt :
“Singing brings so much freedom and so is music…”
Als je dit filmpje op You Tube bekijkt, valt het vooral op hoe Bella geniet van het zingen, en dat is wat ik ook in het Regenboogkoor ervaar. Het plezier dat wij ervaren bij het samen zingen maakt dat ik elke zaterdag midden in de nacht uit mijn bed kom, om weer samen met jullie te kunnen zingen : tot volgende week !
Traag maar gestaag sijpelden de koorleden nieuwsgierig het repetitielokaal binnen. De grote dag vandaag want naast onze alom vertrouwde Nicolas verwelkomden we ook de muzikanten Warre en Gilles. Ook een kersvers koorlid kwam mee zingen. Welkom ….
Nicolas nam plaats achter de piano, Gilles had zijn lentegroenfrisse basgitaar mee en Warre zette zich op een Cajόn ook wel oceaandrum genoemd. Voor een aantal koorleden een toch wel ongekend instrument. Een Cajόn (spreek uit als kachόn) is een handtrommel met een slagvlak van hout en komt oorspronkelijk uit Peru. Binnen in de veelal rechthoekige holle kast zijn tegen de voorkant rieten geplakt, die zo zijn gemonteerd dat ze kunnen rammelen. Een sfeermakende meerwaarde net als de basgitaar.
Het was onze eerste keer samen met de muzikanten en Nicolas maakte er ons attent op dat we het tempo dat de muzikanten aangeven wel best volgen willen we graag samen beginnen en eindigen.
Noot van Marc : van de gelegendheid geprofiteerd om de 2 zusjes samen op de foto te krijgen, Marianne en Kristin. De andere zusjes voor een volgende keer ?
Gelukkig hadden we ook nog onze dirigenten Marc en Lutgart om alles weer in muzikale banen te leiden. Marc was erg in form vandaag. Grappen en grollen en ad rem getater. Zo stelde hij voor om tijdens ons aankomend concert regenboogkaartjes de lucht in te steken om aan te geven dat een lied te snel of te stil of te traag was. Ons ‘ik ben vandaag zo vrolijk’ klonk alvast een maatje te snel en ‘Jambo Bwana’ moest van Marc gezongen met alle spellen erbij: voor-,tussen en naspel! Om nog maar te zwijgen van ‘the river is flowing’ die moesten we beginnen neuriënd met onze bakkes toe.
Na een drietal liedjes gaf hij zijn dirigeerstokje door aan Lutgart. Ze straalde in haar fleurige outfit en gaf duidelijk en enthousiast aan wanneer we harder, stiller, trager of sneller moesten zingen. Deugddoend hoe ze ervan genoot om haar koor leiden. We oefenden een flink aantal liederen samen met de muzikanten en sloten af met een groot applaus aan Warre, Gille en Nicolas.
