Het weer was niet echt uitnodigend, maar dat kan ons niet tegenhouden. We slalomden tussen de regendruppels door, en waren als steeds op post om samen te zingen.
Deze keer kwamen Mita Kristof ook eens mee zingen. Zoals in alle andere samenkomsten krijg je deze golfbewegingen. Een aantal mensen haken af, om verschillende redenen. En dat is dan met pijn in het hart, langs de beide kanten. En langs de andere kant komen er altijd weer nieuwe zangeresse/zangers eens proberen. Die zijn altijd welkom, want enkel zo kan je weten of het Regenboogkoor is waar je naar op zoek bent. En als dat zo is, is dat alleen maar super, toch ?
We werkten verder aan de liedjes van de vorige keer : Lolo mi boto, Tchiribim, twee meisjes… Maar we genoten ook van Vem can segla, ik ben vandaag zo vrolijk, …. En als steeds als hekkensluiter het Zweedse liedje Hönsafötter. En het is altijd leuk om de reacties van de nieuwe mensen te zien, als het gekakel begint :-).
Deze repetitie vloog weer voorbij …., voor mij een teken dat het weer goed was. We hebben gezongen, we hebben plezier gemaakt, …… en op zaterdag 18 oktober zijn we weer van de partij. Tot dan !
Verslag : Marc