Zaterdag waren we weer op post voor onze repetitie. Wat fijn dat we nu terug in onze tweewekelijkse routine terecht komen.
Lutgart startte met een inzinger, en daarna gingen we aan de slag met Requiem. Dit lied werd oorspronkelijk gemaakt ter nagedachtenis van de slachtoffers van de tsunami in 2004, maar kan eigenlijk ook best gezongen worden voor slachtoffers van bvb. de oorlog in Oekraïne en ..
Dit keer met Nicolas op de piano. Wij zijn blij dat hij zo nu en dan in zijn drukke agenda een plekje vindt om ons muzikaal te ondersteunen.
Na de pauze mocht ik overnemen : We pakten het nieuwe liedje terug op : ’twee emmertjes water halen’ , en trokken tijd uit om ons Zweedse Hönsafötter bij te schaven. Ons Zweeds begint hoe langer hoe meer op Zweeds te lijken. Het kakelen is al meer dan perfect. En als we dan toch met emmers aan het sleuren zijn, is het maar een kleine stap naar ‘De zee’.
We hebben ook nog een klein concert gehouden voor Jan (De Jan (van Lutgart)). Hij kwam speciaal om naar ons nieuwe Requiem te luisteren. We weten nu dat zelfs voor DE Jan in het leven niet alles verloopt zoals gehoopt. Op de achtergrond hoor ik nu net de laatste noten van Noyana wegzweven.
Volgende samenkomst : zaterdag 18 februari : tot dan ….
En zoals jullie weten kan je alle data van de repetities op de website vinden.