Maand: november 2024

Vandaag was eigenlijk een soort van D-day. Na maandenlang geoefend te hebben voor ons concert, wekelijkse repetitie, langere repetities, …. zijn we nu echt vervallen in ons normale stramien. Eigenlijk vorige keer ook, maar dat was eigenlijk meer een feestelijke RECEPTIE (zie verder) dan een gewone REPETITIE (zie verder).

En dat, lieve mensen, brengt me naadloos bij de Babylonische spraakverwarring van deze week. Braaf als ik ben stuur ik donderdag de liedjes door die iedereen moet meebrengen.
Maar omdat het feesten nu voorlopig wel even voorbij is zet ik in de kantlijn : dus geen RECEPTIE overmorgen.

Ik kreeg hierover niet minder dan 3 mailtjes : geen repetitie ? Neeeeeeee, geen receptie.

Vanmorgen kwam iedereen dan zoetjesaan binnengesijpeld. Spijtig genoeg ook wel wat zieken. We hebben jullie gemist, makkers. Veel beterschap !

D-day was het ook voor Lutgart en mij. Vanaf nu neem ik ‘officieel’ het dirigeerstokje over (dat ik vorige week van jullie als cadeau kreeg) . Toch best wel spannend. Wat het voor mij allemaal makkelijker maakt, is dat Lutgart mij, en ons ondersteunt aan de piano. Dank je wel Lutgart. En we hebben afgesproken dat zij elke repetitie, net voor de pauze, het dirigeerstokje even overneemt voor ‘het liedje van Lutgart’. Vandaag was dat een nieuw lied, Llegar, waarvan ze ons het eerste deeltje aanleerde. En D day was het ook voor Ingrid, zij kwam vandaag eens meekijken, en meezingen. Tot volgende keer Ingrid.

Voor de rest van het programma zal ik uit drie vijvers gaan vissen : de liedjes van ons concert (om eens even goed door te zingen) / liedjes uit onze kaft van (heel) lang geleden / en nieuwe liedjes.

Uit categorie 1 zongen we vandaag Siyahamba, I like the flowers, Brureslått, de zee, en als afsluiter : Hönsafötter.

In categorie 2 (de nieuwe liedjes) zongen we vandaag ‘Vem can segla”, een Zweeds liedje, en een klapliedje uit Nieuw Zeeland : Epo i tai tai.  Twee emmertjes was dan weer een liedje uit de 3de categorie, dat was weeral een hele rijd geleden. Het was leuk om weer samen te zingen, ik kijk al uit naar de volgende keer. Jullie ook ?

verslag : Marc

Woensdag 20 november trokken we met een flinke afvaardiging naar De Welvaart. Dit is ondertussen een echte traditie. Meestal zingen we een tweetal keer per jaar voor, en met de bewoners. Dit is iedere keer dubbel plezier : voor de bewoners, en voor onszelf.

We hebben voor de eerste keer het concept wat veranderd. Waar we anders enkel liedjes zongen waar iedereen kon meezingen, brachten we nu in het eerste deel meerstemmige liedjes uit ons repertorium. Het meezingen was dan voor na de pauze. Hierbij moet wel gezegd worden dat Marita (ex koorlid) voor de pauze de liedjes die ze nog kende uit haar tijd bij het Regenboogkoor ook meezong. Deze opbouw is zeker voor herhaling vatbaar !

Opwarmen deden we in het lokaal van de kinesiste. En dan trokken we naar het cafetaria. We kregen een plekje helemaal achteraan. Van al de keren dat we hier zongen is dit, denk ik, wel de beste opstelling. Tot een volgende keer.

verslag : Marc

De eerste samenkomst na ons optreden was er één om in te kaderen. Zingen is wat ons samenbrengt, onze core-bussiness, maar vandaag was dat slechts bijzaak.

De moeilijkheden rond het koorleiderschap werden uitgebreid besproken.

We bekeken en becommentarieerden de foto’s van het optreden.

We verwelkomden enkele mensen die een tijdlang afwezig waren en namen afscheid van andere.

Het uitwisselen van zelfgemaakte (Colette!)of met zorg gekozen cadeautjes bleef maar duren. Ontroering, blijdschap,verwondering. Mensen omhelsden elkaar, er vloeiden tranen.

En jawel, we zongen ook een beetje.

Tot slot hieven we het glas op het fijne gezelschap dat het koor is. Een antidotum tegen de somberte eigen aan dit seizoen en tegen het onbehagen dat al wie het nieuws een beetje volgt onvermijdelijk besluipt. Hartverwarmend.

Verslag, Hilde P

Hier is dan (eindelijk) het verslag van ons concert. De meeste foto’s die je hier ziet zijn gemaakt door Marcel (de man van Frieda), waarvoor dank !

Ons jubileum concert begint eigenlijk op zaterdag morgen, dan hebben we afgesproken om alles klaar te zetten in het Kerkske : de (MOOIE) versiering op zijn plek zetten, de koeltogen inladen, de wegwijzers op hun plaats , ….

En dan om 2 uur is iedereen op post, voor de generale repetitie. Ik zocht het even op :

En ook nu lijkt dit verhaal te kloppen. Waar we bij de generale hier en daar steekjes laten vallen, zal zaterdagavond (en zondag) blijken dat de concentratie er dan wel is! We stevenen af op een mooi concert …

’s Avonds hebben we, in veelkleurig ornaat, afgesproken om 7 uur om nog even in te zingen.

En dan is het zover. De foto’s die volgen, zijn gemaakt op zaterdag en zondag.

We komen op met een oproep voor vrede. We brachten deze liedjes als flashmob in de Promenade. En deze oproep is vandaag nog steeds even actueel. Daarna namen we ons publiek mee op een reis door de wereld. Andiamo !

Een welgemeende dank van ons allen gaat naar onze muzikanten : Nicolas (aan de piano) , Bert (guitar), Gilles (basguitar) en Warre op de cajon. We werden door hun muzikale ondersteuning het concert doorgedragen, wat een pracht van muzikanten ! D A N K !

Ook moeten we hier Denis en Chris bedanken, onze technische ploeg : D A N K E W E L !

En wat hebben wij genoten van dit concert, de sfeer zat er duidelijk. Bij ons, en zeker ook bij ons publiek. Wat ben ik, als mede-dirigent, fier op de prestatie die we hier hebben neergezet !

Tot slot was het tijd om ons Lutgart in de bloemekes te zetten. Zij is, nu 25 jaar geleden, met het Regenboogkoor gestart, en nam ons mee op weg, al die jaren lang. Voor het bisnummer ‘Siyahamba’ nam ze het dirigeerstokje weer even over.

En dan dacht iedereen dat het gedaan was met zingen. Maar, net als op onze repeties, sloten we af met ons Zweedse kinderliedje : “Hönsafötter”. Dit was zelfs een verrassing voor het koor, maar die pakten zaterdag vlotjes de draad op … (Zondag wisten ze al van wanten …)

Van ons kreeg Lutgart daarna een veelkleurig cadeau, en een bos bloemen. Van de hele zaal : zangeressen, zangers, muzikanten en publiek e e n d a v e r e n d a p p l a u s.

Een laatste woord van dank is voor ons publiek. Jullie hebben er mee voor gezorgd dat dit voor ons een onvergetelijk feest was : tack så mycket !

verslag : Marc