Regenboogkoor

We starten met nog twee fotokes van vorige week.

Vorige week zijn we gestart met een iets andere dirigenten-verdeling. Lutgart doet de opwarmer, waarna ik voor de pauze de niewe liedjes aanpak, het groffe werk zag maar.

Na de pauze neemt Lutgart over met de liedjes die min of meer gekend zijn. Zij doet het fijn-tunen : de afwerking, zeg maar. En daarna …

zijn de liedjes klaar voor ons concert :-).

Maar,

geen verslagje van wat we vandaag gedaan hebben deze keer. Wel een letter-spelletje. We dachten na, over waar wij als koor voor staan. Het resultaat zie je hieronder :

tot volgende zaterdag, Marc

Vorige vrijdag gaven we weer present in WZC De Welvaart. Met een groep van een 17 tal koorleden en de steun van de verontschuldigde leden begonnen we te zingen om 15u. Marc begeleidde ons op zijn accordeon en onze leading lady Lutgart was er natuurlijk ook bij.

Ons eerste lied was Laat ons een bloem. We moesten er nog wat in komen. Met Vrolijke vrienden en In een klein stationnetje geraakten we stilaan wat meer op dreef.

We hadden een centrale plaats gekregen in de mooie en goed gevulde cafetaria. Van hier uit konden we weer veel mooie taferelen bekijken. De bewoonster die zoals vorige keer zo enthousiast stond mee te zingen en te dansen. Een familie bestaande uit (groot)ouders en grote (klein)kinderen die met een goed gevulde koekjesdoos vlak voor ons zat te luisteren. En jong gezin dat tijdens ons optreden binnen kwam. Het oudste dochtertje zong en huppelde de hele cafetaria rond. De baby werd terwijl gevoed. Een animatrice die doorheen de cafeteria met de verschillende bewoners contact maakte en meezong.

Rond 15.30 u was onze eerste zangronde klaar en gingen we even buiten pauzeren. De stralende zon gaf ons nieuwe energie om het tweede deel aan te vatten.

Ondertussen was koorlid en bewoonster Marita tot bij ons gebracht. Met haar stem erbij begonnen we aan onze tweede wat ingekorte ronde. Het kleine café, De zevensprong en Wij maken een kringetje blijven echte meezingers voor de bewoners van onze stilaan tweede thuishaven De Welvaart.

Rond 16.30 rondden we af met 2 emmertjes water halen. Als afsluiter konden we bij de 2 enthousiaste vrijwilligers aan de toog nog een verfrissend drankje halen en wat napraten.

17 stemmen, een accordeon(ist), een leading lady, … Hoe zalig is het om te voelen dat je samen op zo’n eenvoudige manier de mensen in dit WZC een goed gevoel kan geven. Het zindert hier nog na en misschien kan jij al lezend dit ook voelen.

Kristel Verschueren

De lente hangt in de lucht, de natuur wordt wakker, krokussen gaan open, de vogels zingen wat feller….

Dus, bij ons koorzangers, ook kriebels om uit volle borst te zingen.

Het bijna volledige koor, heeft met veel aandacht onze superteam Marc en Lutgart gevolgd.

We oefenen voor een bijzondere gelegenheid, 25 jaar regenboogkoor…

Liedjes, inderdaad met veel kleuren…de ene wat simpeler dan de andere.

Blijven oefenen is dus de boodschap.

Een heuse organisatie, ik heb begrepen dat er nog plaatsen zijn in de werkgroepen, je mag je aanmelden bij Noek.

We onthouden dat Marc voor de groffe werk zorgt en Lutgart voor de finesse.

Vera en ik waren zodanig ontroerd door de hemelse stem van Rita in Noyana, dat we vergaten om mee verder te zingen, dank je wel Rita voor deze kippenvelmomenten…

Volgende vrijdag mogen we de bewoners van de Welvaart verblijden met onze liedjes.

Vandaag even een andere blogpost : geen verslagje van onze vorige repetiitie.

We nemen even de tijd om jullie wat te vertellen over één van de liedjes die wij zingen.

De voorgeschiedenis :

In een vorig leven (vorige eeuw) zat ik in een volksdansgroep Cantecleer (A’pen). Naast dansen hielden we ons ook bezig met zingen, we hadden een zangroepje, en zongen meerstemmige liederen. Dus eind ’70er jaren hadden we een uitwisseling met een Koor uit Lund. En één van de liedjes die we van hen leerden was Hönsafötter, een Zweeds kinderliedje.

Vorig jaar bracht ik dit lied mee naar het Regenboogkoor, en sindsdien zingen we het bijna altijd als afsluiter. Het krijgt ook een plaatsje in ons jubileumconcert.

Hierbij de vertaling, waar ik nog aan twijfel is de vertaling van het woord kåne, zie maar wat ik ervan gemaakt heb. Tot zaterdag.

Marc

Zaterdag waren we weer met z’n allen op post in ons oefenlokaal.

Wat eerst een ‘probleem’ leek (de verwarming deed het niet), was het in de praktijk helemaal niet. Wij gaan zo in vuur en vlam als we aan het zingen zijn, dat is op zich al hart- en lijfverwarmend, toch ?

Lutgart stak van wal, met Arnisi op kop. De nieuwe samenstelling van de T/B begint goed te werken. Chapeau voor Diane en Ingrid, die nu van alle liedjes een nieuwe partituur moeten instuderen. Gelukkig krijgen ze steun van de mannelijke collega’s.

Vandaag, zoals je hier kan zien, geen verder geleuter over alten, tenoren of bassen, we zetten op deze zaterdag de sopranen in de kijker …

Ik had dit in de vorige blogpost al aangekondigd, en dat helpt. Wat zagen ze er allemaal stralend en opgepoetst uit. En wat meer is, hun stemmen klonken nog mooier dan ooit.

Lutgart liet zich hierdoor niet afleiden. Eerst kwam Arnisi aan de beurt. Daarna waagden we ons Quiro Cantar. Dat was lang geleden, maar ons collectief geheugen hielp ons hierbij. Voor de nieuwe leden was het een eerste kennismaking. We zijn aan het overschakelen van 4 stemmig naar 3 stemmig. Quiro cantar is hierop een uitzondering.

Oh freedom (in een bewerking van ‘onze’ Francois) is dat niet. Dat geeft (weer voor de oudjes) een raar gevoel : langs de ene kant vertrouwd, langs de andere kant wat vreemd : van 4 stemmen naar 3 – dan verandert er wel wat.

De sopranen hebben hier absoluut geen problemen mee, wat zijn ze goed bezig vandaag…

Een klassieker, laat ons een bloem, hebben we deze keer op de werkbank gelegd. We oefenden vooral op de laatste strofe – met de overgang naar het slot. En dat lukte. Volgende keer hier verder op oefenen, zodat het in ons collectief geheugen zit !

Lutgart bleef gaan : met Ik ben vandaag zo vrolijk, en Brureslåtte (uit Noorwegen) ronde ze af. Dat laatste is een specialleke. Ik bedoel : de tekst is zo simpel dat het moeilijk wordt. Bijvoorbeeld ; we starten bij di / welke di ? / Diejen achter den da ? / Welken da ? enz.

Ook vandaag dit alles met ondersteuning van Nicolas, dat maakt het ook heel wat makkelijker. Dank !

Zoals beloofd ging ik verder met de 3de strofe van ons Baskisch lied : Ai hori toki. Bij dit lied is ook de tekst (deze keer geen di en da) nog wat moeilijk, vooral de derde strofe. Maar dat komt ook allemaal in orde ! Afsluiten met ….

In het bericht van 6 januari staat het luid en duidelijk : we oefenen elke week.

Ik denk dat ik er zelf nog aan moet wennen, want het betekent ook dat ik elke week een nieuw bericht op onze blog moet zetten. En dat heb ik dus niet gedaan, helemaal uit het oog verloren.

Maar …. niet getreurd. Ik kan dat nu (nog net voor onze repetitie van morgen (euh : vandaag)) nog goedmaken.

Bij deze :

Vorige week zaterdag was het weer verzamelen geblazen in de Platanen voor onze oefenstonde. Nicolas was van de partij, een steun die we goed kunnen gebruiken. En Lutgart nam ons al snel mee op sleeptouw. Het programma voor ons concert ligt vast. Maar gelukkig was er nog plek voor een Noord liedje : Brureslått. De eerste lijn kregen we alvast onder de knie.

Daarna kwamen al snel de andere liedjes aan bod, zeg dus maar gerust dat we goed gezongen hebben. Tijdens de pauze werden er wat stemmen getest, op vraag van … En wat bleek : Ingrid en Diane hebben probleem met toonhoogte van de alten.

Maar niet getreurd : Maurice, Ivo, Ludo en Marc rolden al snel de rode loper uit om deze twee enthousiaste dames te verwelkomen bij de T/B stemmen. We kunnen deze versterking meer dan gebruiken.

Na de pauze deed Lutgart nog even vrolijk verder. Daarna mocht ik overnemen. I like the flowers zit er nu echt in (ik voorzie nog een spiekbriefje met de volgorde). We hadden een kandidaat koorlid dat eens kwam luisteren (Nancy), en ik kon het niet laten om ons Zweeds kinderliedje te presenteren, en ook dat zat er boenk op. Knap van ons. Ai hori toki hebben we ook nog even aangepakt, maar daar hadden we wat weinig tijd voor. Dat kunnen we morgen (ah nee, vandaag) wat meer ijd insteken.

verslag : Marc

Op driekoningen hadden we onze eerste samenkomst in het nieuwe jaar.

Ook langs deze weg onze beste wensen aan al onze koorleden, en aan de mensen die jullie dierbaar zijn. In jet algemeen wensen we aan iedereen een goede gezondheid.

Meer specifiek wensen we aan alle koorleden een goede stem 🙂

Vanaf nu, in de aanloop naar ons jubileumconcert, oefenen we elke zaterdag. Al de data staan al op onze website. Als en niet in de Platanen kan geoefend worden, dan zetten we dat daar ook bij. Dus hou het tabblad “Activiteiten en repetities” goed in de gaten !

Volia, een heel korte aflevering deze keer, tot zaterdag !

Lutgart en Marc

De laatste repetitie is niet onze laatste samenkomst van het jaar. Twee dagen later al  staan we in het Grand Café van de Welvaart in Kapellen. We zijn niet echt talrijk, het concert was wat laat afgesproken en het is een werkdag hé. De accordeon en Marc zijn present, maar helaas zonder stem; gelukkig geen verkiezingen vandaag. Het wordt plezierig, de sfeer zit goed. Aan de tafeltjes zitten gasten en bezoekers te keuvelen en zodra we zingen, zijn er weer amateurs die hun stembanden stretchen.

Pas na ons optreden zien we ons ex-koorlid Marita terug. Een lach en een traan. We gaan zitten voor het aangeboden drankje en Marita voegt zich bij ons. Dat is ook de clown niet ontgaan (zie foto). Gezellig.

En dan vrijdag de 22ste naar Edegem. Noek had het vervoer goed geregeld en de afspraak was “op tijd” te vertrekken, want de Ring…! Niet te voorspellen! Inderdaad, ik kreeg bijna een aanval van agorafobie, zó weinig verkeer. We zijn er dus nogal vroeg, er is een kerstmarkt opgesteld met mooie en lekkere spullen. We krijgen een wachtzaaltje aangeboden: het kinelokaal. Is me dat een speeltuin! Frieda gaat eerst nog een frisse neus halen in het zonnige bos. De koorleden scherpen hun reactiesnelheid aan met de foam-ballen en er zijn vreemde hoofddeksels à la Merlijn de Tovenaar.

Warempel goed gemutst frissen we nog een paar liederen op met Marc (mét stem) op de accordeon en dan wandelen we naar de zaal. Een ruime groep mensen zit ons op te wachten en we starten met onze kerst evergreens. We zingen de pannen van het dak,  ons publiek zingt mee of is relax aan het luisteren. Op de eerste rij zit een enthousiaste bewoner die ons geregeld van applaus voorziet en hij krijgt de hele zaal mee.

Wie ook het hele gezelschap meekrijgt is Marc, hij komt met de accordeon vooraan staan en nodigt iedereen uit om mee te zingen. “Drie koningen, geef mij een nieuwe hoed” en ook nog “Er kwamen drie koningen met ene ster”. En we nemen wandelend en zwaaiend afscheid met “… drie koningen dat zijn wij”.

Verslag Renate.

Wat gaat de tijd weer snel, dit is onze laatste repetitie van dit kalenderjaar …

Sint is net weer naar Spanje vertrokken, alleen zijn ’troon’ stond er nog. En daar werd, zoals jullie kunnen zien, dankbaar gebruik van gemaakt.

We zitten nu op het laatste rechte stuk naar Kerst toe, en ook dat is eraan te zien. Maandag gaan we met een kleine groep Kerstliedjes zingen in de Welvaart. En vrijdag trekken we met een grotere groep naar het WZC in Edegem om met ons zoetgevooisd stemgeluid wat Kerstsfeer te brengen bij de bewoners en de bezoekers.

De repetitie leek wel op een herhaling van de vorige keer : voor de pauze nam Lutgart ons mee in de voorbereiding naar ons jubileumconcert toe.

E N … we hebben een datum 🙂

J U B I L E U M C O N C E R T 25 jaar R e g e n b o o g k o o r

zaterdag 26 oktober 2024 (avondvoorstelling) en zondag 27 oktober 2024 (namiddagvoorstelling).

Tijdens de pauze namen we tijd om onze namen op het kaartje voor Lo te zetten. Langs die (en deze) weg willen we Lo een voorspoedig herstel toewensen : je wordt gemist Lo !

Na de pauze hebben we onze Kerstliedjes nog eens doorgezongen, we zijn er helemaal klaar voor. Omdat ons concert nu stilaan begint dichterbij te komen hebben we besloten om vanaf januari (eerste keer op driekoningen) elke zaterdag te repeteren.

We zullen dan enkele keren niet terecht kunnen in de Platanen, maar dat laten we zeker nog weten.

verslag : Marc