Traag maar gestaag sijpelden de koorleden nieuwsgierig het repetitielokaal binnen. De grote dag vandaag want naast onze alom vertrouwde Nicolas verwelkomden we ook de muzikanten Warre en Gilles. Ook een kersvers koorlid kwam mee zingen. Welkom ….
Nicolas nam plaats achter de piano, Gilles had zijn lentegroenfrisse basgitaar mee en Warre zette zich op een Cajόn ook wel oceaandrum genoemd. Voor een aantal koorleden een toch wel ongekend instrument. Een Cajόn (spreek uit als kachόn) is een handtrommel met een slagvlak van hout en komt oorspronkelijk uit Peru. Binnen in de veelal rechthoekige holle kast zijn tegen de voorkant rieten geplakt, die zo zijn gemonteerd dat ze kunnen rammelen. Een sfeermakende meerwaarde net als de basgitaar.
Het was onze eerste keer samen met de muzikanten en Nicolas maakte er ons attent op dat we het tempo dat de muzikanten aangeven wel best volgen willen we graag samen beginnen en eindigen.
Noot van Marc : van de gelegendheid geprofiteerd om de 2 zusjes samen op de foto te krijgen, Marianne en Kristin. De andere zusjes voor een volgende keer ?
Gelukkig hadden we ook nog onze dirigenten Marc en Lutgart om alles weer in muzikale banen te leiden. Marc was erg in form vandaag. Grappen en grollen en ad rem getater. Zo stelde hij voor om tijdens ons aankomend concert regenboogkaartjes de lucht in te steken om aan te geven dat een lied te snel of te stil of te traag was. Ons ‘ik ben vandaag zo vrolijk’ klonk alvast een maatje te snel en ‘Jambo Bwana’ moest van Marc gezongen met alle spellen erbij: voor-,tussen en naspel! Om nog maar te zwijgen van ‘the river is flowing’ die moesten we beginnen neuriënd met onze bakkes toe.
Na een drietal liedjes gaf hij zijn dirigeerstokje door aan Lutgart. Ze straalde in haar fleurige outfit en gaf duidelijk en enthousiast aan wanneer we harder, stiller, trager of sneller moesten zingen. Deugddoend hoe ze ervan genoot om haar koor leiden. We oefenden een flink aantal liederen samen met de muzikanten en sloten af met een groot applaus aan Warre, Gille en Nicolas.
En zo was het zaterdag, ondanks dat het pinksterweekend was dan toch weer terug samenkomst met onze enthousiaste koorleden van het regenboogkoor.
De aanwezigen sijpelden dit keer maar mondjesmaat binnen. We waren dan ook met wat minder aanwezigen dan anders. Toch mochten we ook een nieuw lid verwelkomen, “Henny” die snel opgeslorpt werd door onze altengroep. (Henny is binnengesmokkeld door sopraan Colette die haar al heel veel jaartjes kent. Ze heeft altijd turnlessen gegeven en is jaren actief geweest in het plaatselijke schoolkoortje. )
Een dame met talent en ervaring dus waarvan wij dan ook onmiddellijk begrepen dat ze zich als een vis in het water , of moet ik hier zeggen als een gymnast op de turnmat (?) zou voelen in ons Bassen/tenorgroepje. Na een praatje met ons nieuw lid tijdens de pauze hebben we haar rustig, maar correct de weg gewezen naar de ((voor haar)) juiste en meest correcte afdeling van ons koor en werd Henny met open armen ontvangen bij de tenor/bassengroep waar ze nu als 4de vrouwelijke stemkracht ons tenor/bassenteam zal komen versterken. Welkom Henny en voel je thuis in ons fijn gezelschap.
Na wat stemopwarmertjes van ons Lutgart begonnen we met het inoefenen van het correcte ritme voor ons lied “I like the flowers”, gevolgd door “de beste versie” van “Rien ne changera.” (Of dat dan al een goede versie was valt nog te betwisten..) om verder te gaan met “Oh happy days” waar we ons vooral concentreerden op het inoefenen van de melodie en het ritme…
Aangezien ons regenboogkoor zijn 25-jarig bestaan viert zal er nog een aangepaste tekst komen op dit liedje. We oefenen daarom dus enkel op melodie en ritme en niet op tekst en laten het dan weer rusten.
Van ons lied “We all stand together” namen we enkel blad 3 en 4 door op een vertraagd ritme om het ritme en de gekke sprongen en disonanties vast te krijgen.
Nog even het prachtige “one voice” doornemen met begeleiding van Lutgart op de piano om dan de beentjes even te strekken en de stembanden te bevochtigen tijdens een korte pauze.
Ingrid S van de altgroep maakt van de pauze gebruik om haar uitgebreid ontbijt te nuttigen daar ze tot nu toe haar zangkracht enkel uit een pot yoghourt haalde.
Marc deelt nog mee dat er op zaterdagavond, 15 juni een receptie is in de wereldwinkel op de Hoevensebaan in Kapellen ter ere van ook HUN 25 jarig bestaan. We zouden deze receptie graag opfleuren met de liedjes van onze flashmob die we in het shoppingcentrum in Kapellen brachten, dus kruis dit momentje al vast aan in jullie agenda.
Om na de pauze weer even los te komen en terug aan het zingen te kunnen beginnen maakten we dan ook al gebruik van ons flashmobliedje “Shalala”
We gaan verder met het zoeken naar het juiste en meest haalbare tempo van het lied “Laat ons een bloem” en beluisteren daarvoor een stukje bij de originele versie van Louis Neefs. We houden het voorlopig op 66/68 (?) enzoeken nog verder uit waar we uiteindelijk de klemtonen zullen leggen in de tekst.
Over naar “Brureslät” waarbij Marc compleet uit de lucht vallend toe gaf dat hij hiervoor nog voor een aangepaste partituur ging zorgen voor de alten…. Nog even geduld, dames…
We proberen verder te letten op de correcte uitspraak van de “A”. Marc ondersteunt even de moeilijker stukken bij de alten en het “opkomen” voor het concert tijdens dit lied wordt statig geoefend door onze choreoleidster, Marjan. Er wordt geopteerd om per 2 op te komen daar dit sneller gaat, maar omdat de doorgang op de plek voor het concert niet zo breed is stelt Marc voor nu alvast met z’n allen op dieet te gaan. Zelf verstopt hij zich achter zijn tot boulemie neigende aandoening om hier zelf aan te kunnen ontsnappen. Sorry Marc… De voorsteller mag het voorbeeld geven…
Om de hoge noten in dit lied aan te kunnen stelt , ook Marc weer voor dat de mannen te kleine onderbroeken aandoen en deze goed optrekken…. Aangezien ik in de zorg werk en me steeds erg behulpzaam opstel zal ik zorgen dat Marc zijn onderbroekje heel goed opgetrokken is. Hij moet tenslotte ook hier het goede voorbeeld kunnen geven.
(Geen zorgen, Marc. Er is een simpel trukje voor om die onderbroek onuitgekleed toch op de juiste plek goed omhoog te krijgen…)
We gaan nog even over naar “The little swallow” waar Marc even apart oefent met de sopranen. Om in dit lied wat beter thuis te geraken kan je op You Tube gaan luisteren naar de versie van het meisje in klederdracht.
En uiteindelijk, zoals altijd, zeker als er zich nieuwe leden aanbieden eindigen we met het chaotische lievelingslied van Marc “Hönsefötter gulerötter”. Kwestie van Henny even van haar stoel te laten vallen van verbazing en zich verwarrend te laten afvragen of ze wel in een koor of een kippenhok terecht kwam…
Laat je niet afschrikken, Henny!! We verwelkomen je volgende week zelfde tijd, andere locatie met plezier terug in ons Tenor/bassen team !!
